وقتی ذهن، آنلاین می ماند؛ فضای مجازی و روان ما

ما هیچ وقت این اندازه «در معرض بودن» را تجربه نکرده بودیم.
هر صبح با نوتیفیکیشن بیدار می شویم، شب با اسکرول های بی پایان به خواب می رویم، و در میانه ی روز، ذهن مان نه در لحظه، که در هزار پنجره باز مجازی سرگردان است.

فضای مجازی با خودش فرصت های زیادی آورده است: آگاهی، ارتباط، آموزش، حتی درمان.
اما نباید فراموش کنیم که این فضا، مرزهای روان ما را هم جابه جا کرده است.
مقایسه های بی وقفه، فومو (ترس از جا ماندن)، فشار دیده شدن، حجم اخبار منفی، و فرسودگی دیجیتال، همه در حال بازتعریف آرام آرام سلامت روان ما هستند.

من به عنوان روانشناس سلامت، بارها با مراجعینی روبه رو شدم که نمی دانند چرا مضطربن، چرا خوابشان مختل شده یا چرا تمرکزشان پایین امده؛ و بعد، کم کم می فهمیم ذهنشان هرگز واقعا آفلاین نمی شود....

ما نیاز داریم «قطع اتصال آگاهانه» را تمرین کنیم.
نه از سر دلزدگی، بلکه برای حفظ سلامت روان.
باید گاهی گوشی هایمان را کنار بذاریم تا دوباره صدای درون مان را بشنویم. باید به مرز بین آگاهی و اشباع شدن توجه کنیم.

بیاید یادمان نرود که پشت هر پست، آدمی هست با واقعیتی متفاوت از قاب هایی که نشان می دهد.
و هیچ فیلتری نمی تواند جای پذیرش، ارتباط واقعی، و آرامش درونی را بگیرد.

سلامت روانی در عصر دیجیتال، یعنی توان وصل شدن با خود،
وقتی همه چیز می خواد حواس مان را از خودمان پرت کند...

الهام سیاکالی 

روانشناس سلامت