بررسی تاثیر ایجاد تفکر مثبت در دانش آموز برای مشارکت در فعالیت های فرهنگی و قرآنی
در طول سال های فعالیتم در حوزه تعلیم و تربیت، همواره با دانش آموزانی مواجه شده ام که استعدادهای بالقوه ای دارند اما به دلایل روانی، خانوادگی یا اجتماعی، تمایلی به حضور در فعالیت های فوق برنامه از خود نشان نمی دهند. یکی از شاخص ترین نمونه ها، دانش آموزی بود که با وجود صدای زیبا و توانمندی در قرائت قرآن، به هیچ عنوان رغبتی به شرکت در مسابقات قرآن و عترت نداشت.
با بررسی دقیق تر، متوجه شدم که نگاه او به رقابت، با ترس از شکست و مقایسه منفی گره خورده است. از همین رو، رویکردی مبتنی بر «تفکر مثبت» و «تجربه های موفق کوچک» را آغاز کردم. ابتدا در جمع های غیررسمی از توانایی هایش صحبت کردم، سپس او را در برنامه های مدرسه به صورت نمادین تقدیر کردیم. وقتی بازخوردهای مثبت همکلاسی ها را دید، انگیزه بیشتری پیدا کرد.
پس از گذشت سه ماه، با رضایت خودش در مسابقات مدرسه شرکت کرد و در ادامه، مقام اول استانی را به دست آورد. آن چه بیش از همه برایم ارزشمند بود، لحظه ای بود که به همراه خانواده اش برای تشکر نزد من آمدند و اشک شوق در چشمانشان حلقه زده بود. این تجربه نشان داد که اگر معلمی بتواند بذر تفکر مثبت را در دل دانش آموز بکارد، می تواند شاهد شکوفایی گل هایی باشد که پیش تر از رشدشان مایوس شده بودیم.