استراتژی هوشمند

#مدیریت_تکنولوژی

#خردورزی

فراموشی؛ نه یک اشتباه، که یک استراتژی هوشمند!

مدتی است که درگیر این پرسش بوده ام: واقعا چرا بعضی چیزها را این قدر راحت فراموش می کنیم؟ آیا این یک نقص در سیستم حافظه است یا اتفاقا نشانه ای از عملکرد دقیق و حسابگر مغز؟ حالا به نظر می رسد تحقیقات جدید همان چیزی را تایید می کنند که مدتها حدس می زدم: فراموشی، یک قابلیت است، نه یک مشکل.

پژوهشگران اخیرا با ارائه ی (تئوری هرس شناختی) (Cognitive Pruning Theory) نشان داده اند که مغز ما مانند یک باغبان ماهر عمل می کند.

گاهی برخی اطلاعات را عمدا حذف انتخابی (selective deletion) می کند تا فضای بیشتری برای رشد داده های تازه و ضروری داشته باشد. به قول دکتر "مارکوس شی"، یکی از محققان این پروژه: «مغز انسان یک سیستم پردازش هوشمند است، نه یک انبار بی انتهای اطلاعات. وقتی چیزی را فراموش می کنید، به این معناست که مغزتان تشخیص داده آن داده دیگر ارزش نگهداری (retention value) ندارد و ترجیح می دهد منابعش را روی چیزهای مهم تر متمرکز کند.»

این یافته ها کاملا با مشاهدات شخصی ام همخوانی دارد. بارها پیش آمده که پس از ساعتها مطالعه، ناگهان متوجه شده ام مغزم برخی جزئیات را خودبه خود فیلتر کرده است. حالا می فهمم که این یک بهینه سازی خودکار (automatic optimization) بوده، نه یک شکست حافظه!

حالا چطور می توان از این مکانیسم به نفع خودمان استفاده کرد؟

- اولویت بندی کنید: مغزتان را با اطلاعات بی اهمیت پر نکنید. هرچه داده های غیرضروری (low-priority data) کمتر باشد، فرآیند حفظ انتخابی (selective retention) بهتر عمل می کند.

- تکرار هوشمندانه: اگر می خواهید مطلبی واقعا در ذهنتان بماند، آن را به صورت یادگیری فاصله دار (spaced repetition) مرور کنید تا مغز آن را در دسته ی داده های حیاتی (critical data) طبقه بندی کند.

- استرس را مدیریت کنید: فشارهای روانی باعث می شوند مغز در حالت حالت بقا (survival mode) قرار بگیرد و اطلاعات را سریع تر پاک کند. پس برای حفظ خاطرات مهم، آرامش را فراموش نکنید!

به نظرم این کشف، دیدگاه ما را درباره ی یادگیری و فراموشی متحول می کند. دفعه ی بعد که نام کسی را به خاطر نیاوردید، به جای نگرانی، به مغزتان اعتماد کنید، شاید او بهتر از خودتان می داند چه چیزی را باید نگه دارد و چه چیزی را رها کند!