پرورش حس مسئولیت پذیری در دانش آموز بی انگیزه با تکیه بر اعتماد و مشارکت

یکی از چالش های جدی من به عنوان مربی پرورشی، مواجهه با دانش آموزی در مقطع ابتدایی بود که به وضوح دچار بی انگیزگی، کم تحرکی و بی تفاوتی نسبت به فعالیت های گروهی و مسئولیت های مدرسه بود. نه در مراسم ها شرکت می کرد، نه در کارهای گروهی مشارکت داشت و اغلب گوشه نشین بود. گفت وگو با معلمان و خانواده اش نشان داد که او به نوعی دچار کاهش اعتماد به نفس و ترس از شکست در جمع است.

تصمیم گرفتم بدون اجبار، گام به گام او را وارد فعالیت های سبک و کنترل شده کنم. ابتدا از واگذاری مسئولیت هایی ساده و کوچک مانند نظم دادن به کتابخانه ی کلاس شروع کردم. در هر مرحله، با تشویق های واقعی و صمیمی، به او فهماندم که توانمند است و می تواند تاثیرگذار باشد.

پس از مدتی، مسئولیت اجرای بخشی از یک مراسم مناسبتی مدرسه را به او سپردم. در ابتدا نگران و مردد بود، اما با تمرین و همراهی، موفق شد. روز اجرای مراسم، برق اعتمادبه نفس در چشمانش، برای من از هر موفقیتی ارزشمندتر بود. او حالا یکی از دانش آموزان فعال و داوطلب در برنامه های مدرسه است.

این تجربه به من آموخت که فرصت دادن، اعتماد کردن و تشویق مستمر می تواند کلید رشد مسئولیت پذیری در کودکی باشد که در ابتدا خود را ناتوان می بیند. آموزش، گاهی نه در تدریس، بلکه در نوع نگاه ما به دانش آموزان شکل می گیرد.