به مناسبت روز روانشناس

روانشناس بودن برای من فقط یک شغل نیست. یک مسئولیت عاشقانه است در برابر جان آدم ها.

در دنیایی که گاهی صداهای بلند بیرون، نجواهای درون را خاموش می کنند، بودن در کنار مراجع، یعنی گوش دادن به آن صداهای کم جان ولی عمیق؛ صدای زخم های قدیمی، امیدهای نوپا، ترس های پنهان و رویاهای خاموش شده.

روانشناس بودن ،یعنی بلد بودن تحمل عمق انسان

روز روانشناس، فقط یک مناسبت نیست؛

یادآور تعهدیه که هر روز، با هر نفس، زندگی ش می کنم.

در دل جلسات درمان، جایی میان علم و انسانیت، هر روز از نو یاد می گیرم که چطور با نگاهی بی قضاوت، دستی بی تردید و دلی بی ادعا همراه شوم. 

من، الهام سیاکالی

نه برای اینکه فقط از اختلال ها بگم، بلکه برای اینکه “آدم ها” رو ببینم؛

در شکننده ترین، خاموش ترین، و پیچیده ترین حالت شون.در مسیری قدم می زنم که هر کلمه اش وزن داره،

هر سکوتش معنا داره،و هر همراهی اش، می تونه جان نجات بده.

این شغل نیست. این یک انتخاب وجودیه.

انتخابی که گاهی خسته ت می کنه، ولی تو رو به آدم قوی تری تبدیل می کنه؛

کسی که بلد شده تو دل آشفتگی، ثبات بیاره… و در دل درد، امید بسازه.

ولی باور دارم:

انسان و انسانیت مهم ترین سرمایه است.

به همه ی روان شناس هایی که بی صدا، ولی موثر نفس می کشن:

روزتون باشکوه ،در مسیر نور و آگاهی ، روزتان روشن باد.

و به خودم، برای ادامه دادن این راه شریف،

می گم:

ادامه بده. چون تو بلد دیدن انسان ها هستی.

و به تمام کسانی که دل شان برای دل آدم ها می تپد: 

شما هم یک روان درمانگر بالقوه اید، اگر گوش شنوا و دل همدل دارید.

الهام سیاکالی

روانشناس سلامت | با افتخار