سهم مهندسی عمران در تحقق اهداف توسعه پایدار؛ از طراحی تا تحلیل اقتصادی

رشته مهندسی عمران، به عنوان زیربنای توسعه زیرساختی کشورها، نقشی فراتر از طراحی و اجرای سازه ها دارد و در سطوح کلان، با تلفیق تحلیل های اقتصادی، مدیریت منابع و فناوری های نوین، بستری برای تصمیم سازی آگاهانه در سطح ملی فراهم می کند.

یکی از نمودهای این نقش، توجه هم زمان به جنبه های فنی و پایداری اقتصادی پروژه هاست. در این راستا، ارزیابی هزینه-فایده طرح ها با نگاهی میان مدت و بلندمدت، به ویژه در کشورهایی با محدودیت منابع مالی و نوسانات اقتصادی مانند ایران، اهمیتی دوچندان دارد. بهره گیری از ابزارهایی مانند ارزش فعلی خالص (NPV)، نرخ بازده داخلی (IRR) و تحلیل حساسیت، امکان تصمیم گیری دقیق تری در خصوص اجرای پروژه ها فراهم می سازد.

هم چنین، ابعاد زیست محیطی در طراحی و اجرای پروژه ها، از طریق انتخاب مصالح بهینه، سازه های با راندمان انرژی بالا و بهره برداری از فناوری های سبز، تاثیر مستقیمی بر پایداری دارند. در این مسیر، ایجاد تعادل میان عملکرد سازه ای، صرفه جویی اقتصادی و ملاحظات زیست محیطی، از وظایف کلیدی متخصصان این حوزه است.

با ورود مفاهیمی مانند اقتصاد مهندسی، تحلیل داده های کلان و سیاست گذاری توسعه ای، رویکردهای میان رشته ای جایگاه ویژه ای یافته اند و امکان تحلیل دقیق تری از پیامدهای اجتماعی و اقتصادی پروژه ها را فراهم کرده اند.

در مجموع، نقش مهندسی عمران در توسعه پایدار تنها به ساخت وساز محدود نیست، بلکه با عبور از مرزهای سنتی، توان اثرگذاری گسترده ای در طراحی آینده ای متوازن، کارآمد و پایدار دارد.

نویسنده: سید مهران میرموید