شعار هفته سلامت "بیاید باهم حرف بزنیم"

گفت وگو؛ داروی رایگان برای روح

تصور کنید یک دارو وجود داشت که می توانست استرس را کاهش دهد، روابط را بهبود ببخشد و احساس تنهایی را از بین ببرد. خوب خبر این است که چنین دارویی وجود دارد و نام آن *"گفت وگوی واقعی"* است

*چرا حرف زدن اینقدر مهم است؟*

انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند. از همان روزهای اول زندگی، نیاز به ارتباط در DNA ما ثبت شده است . اما در دنیای امروز، با وجود همه ی شبکه های اجتماعی و ابزارهای ارتباطی، چرا بسیاری از ما هنوز احساس تنهایی می کنیم؟ جواب ساده است: *"حرف زدن واقعی"* جای خود را به پیام های کوتاه و ایموجی ها داده است.

گاهی فقط کافیه یکی بپرسه: “واقعا حالت چطوره؟”

نه برای تعارف. نه برای رد شدن. برای موندن. برای شنیدن

ما آدم ها با حرف زدن نفس می کشیم. وقتی احساساتمون رو توی دل نگه می داریم، کم کم مثل فشار بخار جمع می شن و یه جایی خودشون رو با درد، اضطراب، خشم یا فرسودگی نشون می دن.

این روزها، بیشتر از همیشه، نیاز به گفت وگو داریم. گفت وگوی واقعی.

نه فقط از جنس کلمات، از جنس توجه. حضور. بودن کنارهم، بدون قضاوت، بدون راه حل فوری

فقط برای اینکه بتونیم بگیم: من شنیده شدم. من تنها نیستم.

فواید یک گفت وگوی واقعی:

کاهش استرس: وقتی احساساتتان را با کسی در میان می گذارید، بار روانی شما سبک تر می شود. تحقیقات نشان می دهند که *حرف زدن درباره ی مشکلات، سطح کورتیزول (هورمون استرس) را کاهش می دهد.

تقویت روابط: گفت وگوهای عمیق، اعتماد و صمیمیت را افزایش می دهند. حتی یک مکالمه ی ۱۵ دقیقه ای با کیفیت، می تواند رابطه ی شما را متحول کند.

افزایش خودآگاهی: وقتی با دیگران درباره ی احساسات و تجربیاتتان صحبت می کنید، بهتر می توانید خودتان را بشناسید و مسائل را از زوایای جدید ببینید.

پیشگیری از انزوا: انزوا و تنهایی طولانی مدت می تواند خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب را افزایش میدهد. حرف زدن، ساده ترین راه برای شکستن دیوار تنهایی است.

چطور یک گفت وگوی موثر داشته باشیم؟

گوش دادن فعال: گاهی اوقات، بهترین حرف ها، سکوت همراه با توجه است. وقتی کسی با شما صحبت می کند، تلفن همراه را کنار بگذارید و واقعا به او توجه کنید.

پرسیدن سوالات باز: بجای اینکه بپرسید «حالت خوبه؟»، از سوالاتی مثل «امروز چه حالی داری؟» یا «دلت می خواد درباره ی چی حرف بزنی؟» استفاده کنید.

بیان احساسات:به جای سرکوب کردن احساسات، با جملاتی مثل «من امروز احساس خستگی می کنم» یا «این موضوع من را نگران کرده» شروع کنید.

 در اتاق درمان، بارها دیده ایم که گاهی فقط گفتن یک جمله ی ساده می تونه بار سال ها سکوت رو سبک کنه و گاهی یک شنونده امن، می تونه نجات بخش باشه.

بیاید باهم حرف بزنیم:

با مراجع هامون، بلکه با عزیزان مون، با خودمون حتی.

بیاید فضاهایی بسازیم که آدم ها بتونن بدون ترس از قضاوت، بدون ترس از برچسب، فقط بگن چی تو دلشونه.ما به گفت وگو نیاز داریم. به شنیدن، نه فقط شنیده شدن

بیاید این هفته سلامت، شروع کنیم به ساختن این فضاهای امن

از یک سلام، یک پرسش ساده، یک جمله

“من هستم. دوست داری برام بگی چی شده؟”

حرف زدن، یک *نیاز روانی* است، نه یک لوکس. در دنیای شلوغ امروز، بیایید عادت کنیم دوباره *گوش کنیم، بپرسیم و احساساتمان را به زبان بیاوریم*.

سلامت روان ما از همین گفت وگوهای کوچک شروع می شود.

پی نوشت:

اگر تجربه ای درباره ی تاثیر گفت وگو در زندگی تان دارید یا سوالی درباره ی مهارت های ارتباطی دارید، در بخش نظرات با من در میان بگذارید.

الهام سیاکالی