مزایای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی
رویکردی کارآمد برای پاسخگویی به نیازهای پیچیده
مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی، به عنوان یک رویکرد ساختارمند و نظام مند، نقشی محوری در بهبود کیفیت خدمات اجتماعی ایفا می کند. این مدل کاری با تمرکز بر هماهنگی میان نهادها، منابع و خدمات، به مددکاران اجتماعی اجازه می دهد تا نیازهای چندبعدی افراد و خانواده ها را به طور جامع شناسایی و مداخلات هدفمند را طراحی کنند.
یکی از مهم ترین مزایای مدیریت مورد، افزایش کارایی در ارائه خدمات است. با استفاده از این رویکرد، مددکاران می توانند از تکرار غیرضروری اقدامات یا سربارهای اداری جلوگیری کنند و منابع محدود را به شکل بهینه تخصیص دهند.
به عنوان مثال، در مواردی مانند سوءمصرف مواد یا مشکلات روان اجتماعی، مدیریت مورد به مددکار کمک می کند تا با هماهنگی تیم های درمانی، مشاوران و سازمان های حمایتی، برنامه ای یکپارچه ارائه دهد که همه جنبه های زندگی فرد را پوشش دهد. این هماهنگی نه تنها زمان و هزینه ها را کاهش می دهد، بلکه از بروز تعارض در نقش ها و مسئولیت ها نیز جلوگیری می کند.
افزایش دسترسی به منابع و کاهش نابرابری های اجتماعی
مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی به ویژه در جوامعی که با کمبود منابع و نابرابری های ساختاری مواجه هستند، می تواند نقش توان افزاکننده ای ایفا کند. این رویکرد با شناسایی دقیق نیازهای افراد و ایجاد پل ارتباطی میان آنها و خدمات موجود، به کاهش شکاف دسترسی کمک می کند.
برای نمونه، در موارد فقر یا بیکاری، مددکاران با استفاده از مدیریت مورد می توانند افراد را با برنامه های آموزشی، فرصت های شغلی و حمایت های مالی مرتبط کنند و موانع ساختاری را که مانع استفاده از این منابع می شوند، شناسایی و رفع کنند
. از سوی دیگر، این مدل به مددکاران اجتماعی اجازه می دهد تا با استفاده از ابزارهای ارزیابی استاندارد، نیازهای پنهان یا نادیده گرفته شده را آشکار کرده و اقدامات بلندمدت را برای تغییر شرایط نابرابر طراحی کنند.
مدیریت مورد نه تنها به بهبود وضعیت فردی کمک می کند، بلکه به توزیع عادلانه تر منابع در سطح جامعه نیز کمک می کند.
تاکید بر مشارکت فرد و خودمختاری در فرآیند تصمیم گیری
یکی از اصول اساسی مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی، احترام به خودمختاری فرد و تشویق مشارکت فعال او در طراحی و اجرای برنامه های حمایتی است. این رویکرد با درگیر کردن افراد در فرآیند تصمیم گیری، حس مسئولیت پذیری و خودکارآمدی را در آنها تقویت می کند. به عنوان مثال، در موارد خشونت خانگی یا اعتیاد، مددکاران با استفاده از مدیریت مورد، اهداف کوتاه مدت و بلندمدت را با همکاری فرد تعیین می کنند و از او می خواهند تا در انتخاب راهکارها و اولویت بندی نیازها مشارکت فعال داشته باشد.
این رویکرد مشارکتی نه تنها منجر به طراحی برنامه های شخصی سازی شده می شود، بلکه باعث افزایش تعهد فرد به تغییر و کاهش مقاومت در برابر مداخلات می گردد. مطالعات نشان داده اند که زمانی که افراد احساس می کنند صدای آنها شنیده می شود، احتمال موفقیت درمان و پایداری تغییرات اجتماعی بیشتر است.
ارتقای همکاری بین رشته ای و کاهش تکه تکه شدن خدمات
مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی با ایجاد شبکه های همکاری بین نهادهای مختلف، به حل چالش تکه تکه شدن خدمات می پردازد.
در بسیاری از موارد، افراد به دلیل پیچیدگی نیازهای خود، نیاز به کمک از متخصصان حوزه های گوناگون مانند بهداشت روان، حقوقی، آموزشی و اجتماعی دارند. مدیریت مورد با نقش میانجیگری مددکار، این متخصصان را حول یک برنامه واحد هماهنگ می کند و از تداخل نقش ها یا سوءتفاهمات جلوگیری می نماید. برای نمونه، در موارد مراقبت از کودکان نیازمند، مددکار اجتماعی می تواند با همکاری پزشکان، معلمان و سازمان های خیریه، برنامه ای جامع برای حمایت از کودک و خانواده طراحی کند. این همکاری بین رشته ای کیفیت خدمات را بهبود می بخشد و به ایجاد سیستمی یکپارچه و پایدار در حوزه مددکاری اجتماعی کمک می کند.
ارزیابی مستمر و پاسخگویی در برابر نتایج
مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی با تاکید بر ارزیابی مستمر پیشرفت فرد و سیستم، به افزایش پاسخگویی و شفافیت در ارائه خدمات منجر می شود.
این رویکرد با تعیین شاخص های عملکرد مشخص و بررسی دوره ای نتایج، به مددکاران کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف برنامه ها را شناسایی کرده و در صورت نیاز، تغییرات لازم را اعمال نمایند. به عنوان مثال، در برنامه های بازپروری مجرمان، مدیریت مورد می تواند با پایش مستمر رفتارها و شرایط اجتماعی فرد، به سازمان های ذی ربط گزارش دهد و از بازگشت به رفتارهای پیشین جلوگیری کند.
علاوه بر این، ثبت دقیق داده ها و اشتراک آنها با ذینفعان، موجب افزایش اعتماد عمومی به نظام مددکاری اجتماعی و جلب حمایت سیاست گذاران می شود.
مدیریت مورد با ترکیب اصول حسابرسی اجتماعی و تعهد به نتایج مشخص، به تبدیل مددکاری اجتماعی به یک حرفه نوآورانه و مبتنی بر شواهد کمک می کند.
مدیریت مورد کارایی عملیاتی را افزایش می ده و به تقویت عدالت اجتماعی و پایداری تغییرات مثبت در زندگی افراد کمک می کند.مهرداد رامبرزینی در خاتمه عنوان میکند در دنیایی که نیازهای اجتماعی روزافزون است، استفاده از مدیریت مورد می تواند به عنوان ابزاری استراتژیک، نقش تعیین کننده ای در ارتقای سلامت جامعه ایفا نماید.
