تعیین مدت اجرای برنامه آموزشی سازمان
یکی از مراحل مهم در تدوین و برنامه ریزی آموزشی سازمان، ترتیب ارائه محتوا آموزشی به کارمندان می باشد. در واقع ترتیب محتوا باید به گونه ای باشد که مربیان از مطالب ساده شروع کنند و کم کم مسائل پیچیده تر را مطرح نمایند.
اکثر کارمندان سازمان ها با مفاهیم کلی تر بیشتر آشنا هستند و کمتر از مسائل جزئی آگاهی دارند. به همین خاطر بهتر است که مربیان از کل به سمت جزء حرکت نمایند. مربیان برای آموزش کارمندان باید از روشی سازماندهی شده استفاده کنند. چرا که بعضی از مطالب یک نظم طبیعی و ذاتی دارند. به همین خاطر باید در ارائه این گونه محتواها ترتیب زمانی رعایت گردد.
تعیین مدت اجرای برنامه آموزشی سازمان
گام بعدی در تنظیم برنامه ریزی آموزشی مشخص نمودن زمان برای اجرای برنامه ریزی های آموزشی می باشد. مدیران سازمان ها و کارشناسان برنامه های آموزشی سازمان باید یک مدت زمان لازم و کافی را برای اجرای دوره های آموزشی تعیین کنند. چنانچه مدت زمان دوره آموزشی کمتر از حد لازم باشد، سازمان به اهداف خود دست پیدا نخواهد کرد. برعکس آن اگر مدت زمان دوره بیشتر از حد معقول و لازم در نظر گرفته شود، فراگیران دچار حالت کسالت و خستگی می شوند. در نتیجه باز هم دوره آموزشی نتیجه مفیدی نخواهد داشت.
تعیین شرایط شرکت کنندگان
تمامی سازمان ها دارای امکانات مالی و انسانی محدودی می باشند. به همین خاطر هیچ سازمانی قادر نیست تمامی افراد نیازمند آموزش را در یک محدوده زمانی مشخص آموزش دهد. بهترین و منطقی ترین راه حل برای این مسئله، اولویت بندی افراد برای آموزش می باشد. بهتر است مدیران سازمان کارمندانی را در اولویت قرار دهند که نسبت به دیگران بیشتر نیازمند آموزش هستند.
مسئولان آموزش می توانند فراگیران را با در نظر گرفتن ویژگی های مشترک آنها تقسیم بندی کنند. سپس به ترتیب اولویت، برنامه آموزشی را برای هر کدام از این دسته ها آغاز نمایند. تجانس تحصیلی یکی از ویژگی هایی است که به مسئولان آموزشی کمک می کند تا افراد را دسته بندی کنند. این نوع دسته بندی اختلاف میان دامنه پراکندگی اطلاعات اولیه فراگیران را تا حد زیادی به حداقل می رساند. البته منظور از تجانس تحصیلی این نیست که تمامی افراد مختلف در یک رشته خاص تحصیل کرده باشند. در این دسته بندی نباید افراد از نظر گروه تحصیلی با هم فاصله زیادی داشته باشند.