دعوای مزاحمت

دعوای مزاحمت چیست و چگونه طرح می شود ؟ 

در جامعه ای که تنها در اندیشه سودجویی و اکتساب حداکثر منافع باشند و فرهنگ گذشت و ایثار ریشه ندوانده باشد و قانون و ساز و کار های دادگستری حلال مشکلات بی راه حل انسان ها باشد و اخلاق انسانی در زندگی آدمیان معنایی نداشته باشد ، نمی توان توقعی جز درگیری مداوم انسان ها جهت کسب سود و منافع شخصی خودشان دانست . در زندگی بیشتر از اخلاق سیاست ، جوانه زده است و خودخواهی جای از خودگذشتگی را گرفته است . مزاحمت های پی در پی شهروندان برای یکدیگر نوعی از درگیری های مداوم برای پیشبرد اهداف شخصی خودشان است . 

دعوای مزاحمت(ق.آ.د.م):

دعوای مزاحمت عبارت است از :
دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواس جلوگیری از مزاحمت کسی رامی نمایدکه نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد .(ماده ۱۶۰ ق.آ.د.م)

عناصر دعوای مزاحمت:

تصرف بدون مزاحمت سابق خواهان
مزاحمت فعلی خوانده

مزاحمت،بدون رضایت خواهان و به غیر وسیله قانونی بوده است.
مزاحمت باید فعلیت داشته باشد یعنی در حال وقوع باشد و مزاحمت غریب الوقوع و احتمالی برای اقامه ی دعوای رفع مزاحمت کافی نیست.

دعوای مزاحمت یکی از انواع دعواهای تصرف است .لذا دعاوی تصرف به سه دسته تقسیم می شوند:
    دعوای تصرف عدوانی
     ممانعت از حق
    مزاحمت از حق

در دعوای مزاحمت نیاز نیست که خواهان مالک باشد همین که متصرف باشد کافی است در واقع به عنوان قاعده کلی باید بدانیم 
که در هیچ یک از دعاوی سه گانه تصرف مالکیت موضوعیت ندارد.

اگر تصرف جزئی باشد باید دعوای ممانعت و مزاحمت طرح کرد اما اگر کلی باشد باید دعوای تصرف عدوانی مطرح کرد