بررسی قلمروهای جغرافیای شهری

مفهوم پراکندگی فضایی در جغرافیای شهری:

پراکندگی فضایی یعنی شکل گیری پدیده های شهری در سطوح خطی، شبکه ای، سطحی و نظایر آن می باشد و در آن تاثیر متقابل فضایی، آمد و شد روزانه از محل کار به مرکز خرید، جابجایی محله مسکونی و مسکن در داخل شهرها و موضوعاتی از این قبیل بررسی می شود.

قلمروهای جغرافیای شهری:

شهرنشینی و شهرگرایی، سکونتگاه های انسانی را شکل دوباره می بخشد.شهرنشینی علت و محصول تغییرات مهمی است که از پراکندگی جغرافیایی مردم و فعالیت های اجتماعی- اقتصادی آنها در مکان ویژه ای به وجود می آید. شاید بتوان پدیده شهر و شهرنشینی را بدین شرح مورد بررسی قرار داد:

1- شهرنشینی به منزله تسلط امر تراکم در همه سازمان ها، موسسات، واحدهای مسکونی و افزایش جمعیت مکان های ویژه.

2- شهر به عنوان کانون اصلی عرضه خدمات به جمعیت متراکم در شهر و منطقه نفوذ آن.

3- شهر به عنوان تمرکز فعالیت های اقتصادی غیر کشاورزی در سکونتگاه های انسانی.

4- شهرنشینی به عنوان تسلط شیوه خاص زندگی و بیانگر سیر مدنیت و تمدن جوامع انسانی.

تکنیک های جغرافیا ابزارهای مهمی هستند که به تفسیر داده ها کمک می کنند. نقشه کشی قابل احترام است، زیرا از جغرافیا در کشف و توسعه مقدم تر است.در 1500 سال پیش از میلاد, ملوانان پولینسیان برای تعیین موقعیت قایق ها در اقیانوس از پوسته و صدف ها و چوب استفاده کردند. ناوبری پولینسیان در مورد حرکات ستارگان, سرعت امواج اقیانوس و جهت, دریا و رنگ آسمان, خوشه های ابری بالای جزایر, و پرواز حیات وحش براساس فصول بود.

در حال حاضر, ماهواره های در حال گردش بالای زمین به دریانوردان کمک می کنند تا مکان و مقصد دقیق خود را توسط هر نقطه از سیاره پیدا کنند. تکنیک های دیگر شامل حسگرها, عکس های ماهواره ای, و سیستم های اطلاعات داده کامپیوتری به نام سیستم های اطلاعات جغرافیایی (gis) می شود.

حرفه جغرافیا در قرن بیست و یکم در بسیاری از زمینه های هیجان انگیز نمایش داده می شود و مشاغلی را در دولت، تجارت، سازمان های غیر انتفاعی، و آموزش ارائه می کنند. تمام این بخش ها استانداردهای بالایی را ارائه می دهند که در مشاغل دیگر رقابتی هستند. دوره های جدید اطلاعاتی دوره های پایه و پیشرفته اطلاعات جغرافیایی، سنجش از دور، تصویرسازی کارتوگرافی، و آمار فضایی ارایه می دهند.