آتروفی یا پوسیدگی مغز

پوسیدگی یا آتروفی مغزی چیست؟

پوسیدگی مغز به تخریب یا آسیب به بافت های مغز گفته می شود که معمولا به دلیل بیماری های عصبی، اختلالات ژنتیکی، یا آسیب های فیزیکی به مغز ایجاد می شود. این وضعیت ممکن است به از دست دادن عملکرد مغز منجر شود و می تواند به تدریج بر حافظه، تفکر، و رفتار فرد تاثیر بگذارد.

پوسیدگی مغز معمولا در بیماری هایی مثل آلزایمر، پارکینسون، سکته مغزی، و سایر اختلالات مغزی دیده می شود. در این شرایط، سلول های مغزی آسیب دیده یا از بین می روند و توانایی های شناختی فرد به تدریج کاهش می یابد.

آتروفی آلزایمر در کدام ناحیه مغز بیشتر رخ می دهد؟

آتروفی مغزی در بیماری آلزایمر بیشتر در نواحی خاصی از مغز رخ می دهد، به ویژه در هیپوکامپ و قشر پیشانی.
هیپوکامپ: این ناحیه مغز مسئول حافظه و یادگیری است و در مراحل اولیه آلزایمر معمولا آسیب می بیند. کاهش حجم هیپوکامپ یکی از نشانه های بارز آتروفی در این بیماری است و می تواند باعث مشکلاتی در حافظه کوتاه مدت شود.
قشر پیشانی (Frontal Cortex): این بخش از مغز که مسئول تفکر، برنامه ریزی، و تصمیم گیری است، نیز در بیماری آلزایمر تحت تاثیر قرار می گیرد. در مراحل پیشرفته تر بیماری، آتروفی در این ناحیه باعث اختلالات رفتاری و مشکلات شناختی می شود.همچنین، با پیشرفت بیماری، آتروفی به سایر بخش های مغز نیز گسترش می یابد.

این بخش از مغز که مسئول تفکر، برنامه ریزی، و تصمیم گیری است، نیز در بیماری آلزایمر تحت تاثیر قرار می گیرد. در مراحل پیشرفته تر بیماری، آتروفی در این ناحیه باعث اختلالات رفتاری و مشکلات شناختی می شود.همچنین، با پیشرفت بیماری، آتروفی به سایر بخش های مغز نیز گسترش پیدا می کند.

آتروفی ناشی از بیماری پارکینسون معمولا به تخریب و کوچک شدن برخی نواحی مغزی مرتبط است که مسئول کنترل حرکات بدنی هستند. مهم ترین ناحیه ای که در پارکینسون تحت تاثیر قرار می گیرد، باندهای قاعده ای (Basal Ganglia) هستند، به ویژه هسته های خاکستری مرکزی (Basal Nuclei) که نقش اساسی در تنظیم حرکات ارادی دارند.مهم ترین نواحی مغزی که در بیماری پارکینسون دچار آتروفی می شوند عبارتند از:
هسته سبز (Substantia Nigra): این ناحیه در عمق مغز قرار دارد و تولید ماده شیمیایی به نام دوپامین را بر عهده دارد. در پارکینسون، سلول های دوپامین ساز در این ناحیه از بین می روند. کاهش دوپامین باعث مشکلات حرکتی مانند لرزش، سفتی عضلات، و اختلال در هماهنگی حرکات می شود.

باندهای قاعده ای (Basal Ganglia): این ساختارها که شامل هسته سبز، هسته لوبیایی و سایر بخش های مرتبط هستند، در تنظیم حرکات و هماهنگی بدن نقش دارند. در پارکینسون، آتروفی در این نواحی باعث کاهش توانایی کنترل حرکات و ایجاد مشکلاتی مانند کندی حرکت (براکی کینزیا) و سفتی عضلات (ریگیستی) می شود.با پیشرفت بیماری، تغییرات آتروفیک به سایر نواحی مغز مانند قشر حرکتی (Motor Cortex) نیز گسترش پیدا می کند که می تواند مشکلات بیشتری در حرکت و عملکرد شناختی ایجاد کند.