نوروز نماد رویش مجدد و تاب آوری است

نوروز نماد رویش مجدد و تاب آوری ایران
نوروز، جشن بزرگ سال نوی ایرانی، نه تنها یک رویداد فصلی یا گاه شماری ساده است، بلکه نمادی والا از رویش مجدد و پایداری فرهنگی است که هزاران سال در خورشیدخانه ایران زمین پابرجا مانده است. این جشن که ریشه در آیین زرتشت و پیش از آن دارد، با رسیدن اعتدال بهاری و شروع سال نو، طبیعت را به زایش دوباره فرا می خواند. سفره هفت سین با نمادهایی چون سبزه (نماد حیات)، تخم مرغ (نماد تولد)، و سیب (نماد زیبایی)، خود گزاره ای است برای امید به زندگی و مقاومت در برابر سختی ها. نوروز به ایرانیان یادآوری می کند که هر پایان، آغازی نوین است و هر زمستانی گذرا، بهاری جاودان را به دنبال دارد.

ایران، وطن نوروز و پایداری فرهنگی
ایران به عنوان مهد نوروز، سده ها شاهد تلاش های بی وقفه برای حفظ این جشن در برابر چالش های تاریخی بوده است.

نوروز همواره به عنوان نمادی از فرهنگ و هویت ایرانی از سوی مردم حمایت شده است. این جشن در دوران های تیره تاریخ، پناهگاهی فرهنگی برای ایرانیان بوده و به عنوان ارثی ناملموس، نسل به نسل منتقل شده است. حتی در دوران معاصر، با وجود تلاش برخی برای نادیده گرفتن آیین های پیش از اسلام، نوروز با تکیه بر ریشه های ایرانی، جایگاه خود را حفظ کرده است. این تاب آوری نشان می دهد که نوروز نه تنها یک جشن، بلکه بخشی از روح ایرانی است که هرگز نمی توان آن را از مردم جدا کرد.

نوروز نمایی از تاب آوری و پایداری است
آیین های چهارشانبه سوری، خانه تکانی، دید و بازدید، و سفره هفت سین، همگی ابعادی از مقاومت فرهنگی در برابر فراموشی هستند. پریدن از روی آتش در شب چهارشنبه سوری، نمادی از پاکسازی روح از بیماری ها و شرور سال گذشته است. خانه تکانی نیز به معنای رهانیدن خانه از گرد و غبار سالهای پیش و آماده شدن برای استقبال از نویدهای نوین است. این آیین ها نه تنها به عنوان سنت، بلکه به مثابه اعمالی مقاومانه، نسل ها را به هم پیوند می زنند و به آنها یادآوری می کنند که فرهنگ ایرانی، هرچند هزاران ساله، همچنان زنده و پویا است. حتی در دوران مهاجرت و پراکندگی، ایرانیان با برپایی جشن نوروز در سرزمین های دور، خاک ایران را در خود زنده نگه داشته اند.

نوروز، پلی میان گذشته و آینده
امروزه نوروز نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان به عنوان جشنی فرافرهنگی شناخته می شود. یونسکو در سال ۲۰۰۹ این جشن را به فهرست میراث ناملموس بشری ثبت کرد و این امر نشان از جهانی شدن نمادهای ایرانی دارد. نوروز امید به آینده را با احترام به گذشته می آمیزد و به مردم می آموزد که در برابر تغییرات، هویت خود را حفظ کنند. هر ساله، با رویش دوباره سبزه بر سفره هفت سین، ایرانیان به جهان ثابت می کنند که فرهنگشان همچون درختی استوار، ریشه هایش را در عمق تاریخ فرو کرده و شاخه هایش به سوی آسمان های آزاد دراز می کشد.

نوروز داستان تاب آوری  و پایداری ایرانیان است؛ داستانی که هر بهار با خوشبختی و امید، صفحه نویی از آن نوشته می شود.

مترجم کتاب تاب آوری زنان رویش دوباره در ادامه آورده است نوروز، جشن رویش دوباره و  آغاز بهار و سال نوی ایرانی، نماد بی همتای تاب آوری و مقاومت در برابر گذر زمان و تغییرات است.

این جشن با قدمتی هزاران ساله، از دوران پادشاهی هخامنشی تاکنون، همواره در برابر حوادث تاریخی، تغییر حکومت ها و حتی تلاش برخی برای نابودی آن، پابرجا مانده است.

مراسمی چون چیدن سفره هفت سین با نمادهایی چون سبزه (نوروزی)، سیب، و سمنو، یادآور امید به زندگی و رشد در پی سختی های زمستان است. این جشن به عنوان یک سنت فرهنگی،نسل به نسل انتقال یافته اند.

ژرفا و زیبایی نوروز در تطابق آن با طبیعت و چرخه زندگی نهفته است.

آغاز بهار، پس از سردی و تاریکی زمستان، نمادی از تاب آوری،  پیروزی روشنایی بر تاریکی و امید بر ناامیدی است.

مردم با پاکسازی خانه (خانه تکانی)، دور هم جمع شدن و پختن غذاهای سنتی، نشان می دهند که چگونه با همراهی و همبستگی، می توانند از پس چالش ها سربلند بیرون آیند. حتی در دوران های سخت تاریخی، نوروز به عنوان فرصتی برای بازگشت به ریشه ها و تجدید قوا، جامعه را پیوند زده است.

نوروز نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای آسیای میانه و قفقاز نیز جشن گرفته می شود و به عنوان میراث فرهنگی ناملموس ثبت یونسکو، به جهانیان معرفی شده است.

نوروز به عیان و نهان نماد تاب آوری است ایران وطن نوروز است و نوروز نماد تاب آوری است .

کشورعزیزمان ایران فخر حوزه تمدنی این عید جهانگیراست ایران شناسنامه نوروز وهنگامه رویش و چالش است.