اندیشه های وطن دوستی، صلح و جنگ در اشعار دو شاعر مقاومت نزار قبانی و قیصر امین پور

  • سال انتشار: 1396
  • محل انتشار: همایش ملی پژوهش های شعر معاصر فارسی
  • کد COI اختصاصی: MOASER01_051
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 2464
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

احمدرضا نظری چروده

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

بهرام خوشنودی

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

چکیده

یکی از مهمترین تحولات ادبی در شعر معاصر در هر دو زبان فارسی و عربی، ادبیات مقاومت است. مقاومت، نوعی ادبیات متعهد و ملتزم است که از طرف مردم و پیشروان فکری جامعه در برابر آنچه حیات مادی و معنوی آنها را تهدید می کند، به وجود می آید و اصلی ترین مسایل در حوزه آن، دعوت به مبارزه، ترسیم چهره بیدادگری، ستایش آزادی و آزادگی، گشودن افقهای روشن پیروزی، انعکاس مظلومیت مردم، جان فشانی های مبارزان راه آزادی و بزرگداشت شهدای آن است. پژوهش حاضر به طور خاص به بررسی آن دسته از آثار دو شاعر معاصر و مسلمان، نزار قبانی و قیصر امین پور می پردازد که بیشتر معطوف به نقد یا رد دیدگاه های جنگ طلبانه و با نوعی مخالفت صریح یا ضمنی با پدیده جنگ سروده شده اند. براساس نتایج به دست آمده، می توان تحول تدریجی آشکاری را در دیدگاه این دو شاعر درباره مساله میهن دوستی و جنگ و صلح ملاحظه کرد. در ابتدا آثار هر دو شاعر، دارای گفتمانی امیدوارانه و انقلابی و جزمی و جنگ طلبانه بوده است، اما پس از گذشت سال ها و مشاهده ویرانی های میهن و وضعیت اسفناک جنگ زده ها و تبعات ویرانگر جنگ، بهویژه در شعر امین پور تردیدهایی مشاهده می شود که رفته رفته جنگ و نزاع را مقوله ای غیر متعارف دانسته، محتوای اشعارشان، به گفتمانی یاس آلود و شکاکانه و سپس انسان مدار، جنگ ستیزو صلح جویانه تحول می یابد.

کلیدواژه ها

شعر معاصر، ادبیات مقاومت، نزار قبانی، قیصر امین پور، وطن دوستی، جنگ و صلح طلبی

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.