دکترین شخص ثالث در تحقیقات کیفری سایبری
- سال انتشار: 1396
- محل انتشار: فصلنامه پژوهش حقوق کیفری، دوره: 5، شماره: 18
- کد COI اختصاصی: JR_CLR-5-18_004
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 444
نویسندگان
دانشیار حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران، پردیس فارابی
دانشجوی دکتری رشته حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران پردیس فارابی (نویسنده مسیول)
چکیده
یکی از مواردی که ممکن است تفتیش و توقیف یک مکان و یا دسترسی به ادله، بدون صدور قرار قضایی مجاز شمرده شود، موقعیت هایی است که ذیل دکترین (رضایت شخص ثالث) مطرح می گردد. بر اساس یک قاعده کلی، در نظام حقوقی آمریکا (ماموران می توانند از هر مکان یا شییی، بدون داشتن قرار یا حتی سبب محتمل تفتیش به عمل آورند و ادله موجود در آن گستره را توقیف نمایند، به شرطی که شخصی که صلاحیت ابراز رضایت دارد، داوطلبانه با آن موافقت کند) دکترین شخص ثالث همواره با دو مسیله تبیین (قلمرو رضایت ثالث) و (هویت اشخاصی که برای اعلام رضایت دارای صلاحیت هستند) درگیر بوده است، اما مشکل اصلی زمانی بروز پیدا کرد که شبهات مطرحشده، زیربنای فلسفی و بنیادهای این دکترین را زیر سوال برد و چنین ادعا شد که این دکترین قابلیت ادامه حیات در وضعیت فعلی و مطابق با خوانش قدیمی خود را ندارد. توضیح آنکه دکترین شخص ثالث با ورود فنآوری های نوین در عصر ارتباطات و در قلمرو سایبر، به دلیل تغییر در موضوعات و تحول مفهومی دکترین در عرصه فنآوریها با چالش های فراوانی روبرو گردید و تردیدها نسبت به کارآیی دکترین زمانی آشکارتر شد که ملاحظه گردید تقریبا تمام خدمات ارایه شده در عصر حاضر توسط ثالث ارایه می شود و بدین ترتیب، خوانش سنتی و مرسوم دکترین شخص ثالث، عملا هیچ اثری از حریم خصوصی به جای نخواهد گذاشت. در این نوشتار، محور اصلی بحث، محیط سایبر است و در این راستا، به صورت محوری، به تبیین دکترین رضایت شخص ثالث در محیط سایبر خواهیم پرداخت.کلیدواژه ها
تفتیش، توقیف، حریم خصوصی، دکترین شخص ثالثمقالات مرتبط جدید
- مسئولیت قانونی هوش مصنوعی: از جرا یم سخت تا نقض حریم خصوصی
- مطالعه تطبیقی راه های پیشگیری از مصرف مواد مخدر در دانشگاه ها
- تحلیل قضایی و جرم شناختی دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۴۱۰۱۲۳۱ (مورخ دهم آذرماه ۱۳۹۳) صادره از دادگاه تجدیدنظر استان تهران: بررسی مصداق سازی بزه رابطه نامشروع در چارچوب حقوق کیفری ایران
- نقش شورای حکام سازمان بین المللی انرژی در حل و فصل اختلافات اعضا وموارد ارجاع اختلاف به شورای امنیت سازمان ملل متحد
- رهیافتی بر جایگاه عدالت در نظام فلسفه سیاسی رهبر معظم انقلاب با تکیه بر آیات قرآن کریم و احادیث اهل بیت (ع)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.