تحلیل فقهی نظریه رفاه و خیر به عنوان مبنای مسیولیت مدنی در حقوق ایران
- سال انتشار: 1394
- محل انتشار: دومین همایش ملی عدالت ، اخلاق ، فقه و حقوق
- کد COI اختصاصی: MAYBODLAW02_102
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 1017
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه حقوق خصوصی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران
عضو هیئت علمی گروه حقوق خصوصی، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد،ایران
چکیده
یکی از مهم ترین مباحث حقوق مدنی ، بحث مسئولیت مدنی است ، در حوزه ی مسئولیت مدنی نیز سخن از مبانی این مسئولیت ، اهمیت بسزایی دارد و تاکنون نظریات مختلفی در باب مسئولیت مدنی ارائه شده است . هر نظام حقوقی در پی آن است که شیوه های مختلفی برای جبران خسارت فراهم کند و به نظریه ی واحدی بسنده نکند . یکی از نظریه های ابراز شده ، نظریه رفاه و خیر است در تبیین نظریه رفاه و خیر بایستی گفت در مواردی که شخص در مقام احسان و خدمت رسانی ؛ کار مفیدی برای اجتماع انجام می دهد لکن بر حسب اتفاق موجب تضرر دیگری می شود که جبران این ضرر براساس نظریه تقصیر و سایر نظریه ها امکان پذیر نباشد وفق نظریه اصل رفاه دولت مسئول جبران خسارت خواهد بود . در توجیه این نظریه در حقوق ایران ، می توان به قاعده احسان و قاعده لاضرر به عنوان مبنای آن اشاره کرد ، در نظریه رفاه و خیر شخصی که باعث تضرر به دیگری می شود محسن تلقی می گردد ؛ طبق قاعده احسان هرگاه شخصی از روی احسان موجب ورود ضرر به دیگری شود مورد مؤاخذه قرار نمی گیرد. مهم ترین هدف نظریه رفاه و خیر حمایت از زیان دیده و بالاخص فاعل فعل زیانبار است و اینکه هیچ ضرری بلاجبران باقی نماند. این نوشتار می کوشد که نظریه رفاه و خیر و مبنای فقهی آن را در حقوق ایران تبیین و تحلیل کند سپس دیدگاه دکتر بهرامی احمدی را مورد نقد و بررسی قرار می دهد و در نهایت به بررسی و تفکیک نظریه رفاه و خیر و نظریه رفاه و شر می پردازد .کلیدواژه ها
رفاه و خیر ، مبنای مسئولیت مدنی ، احسان ، لاضرر ، دولتمقالات مرتبط جدید
- آسیب شناسی و راهکارهای ارتقا در مقابله با تبعیض زنان از منظر معاهدات بین المللی حقوق زنان
- الزامات و بایسته های حقوقی تبعیض در کار زنان از دیدگاه حقوق ایران و حقوق بین الملل
- نقش و الزامات قانونی مشاوران املاک در اجرای قانون الزام به ثبت رسمی معاملات اموال غیرمنقول
- تحولات سن مسئولیت کیفری در قانون جدید مجازات اسلامی با نگاهی بر فقه امامیه
- بررسی تاثیر بازاریابی مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) بر افزایش فروش
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.