بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران
- سال انتشار: 1384
- محل انتشار: فصلنامه تحقیقات دامپزشکی، دوره: 60، شماره: 1
- کد COI اختصاصی: JR_JVR-60-1_001
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 545
نویسندگان
گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی دانشکده دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
گروه آموزشی علوم درمانگاهی دانشکده دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
چکیده
هدف: تعیین نسبت بیماری پریودنتال و التهاب لثه و ارتباط آن با عوامل فرضی در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در فاصله سالهای 1380-1379. طرح: گزارش موارد (Case series). حیوانات: تعداد 300 قلاده سگ. روش: انتخاب سگهای دارای سن بیش از شش ماه، ثبت مشخصات شامل: سن، جیره غذایی، میزان استخوان در جیره، نحوه قرار گیری فکها و پس از آن معاینه ناحیه دهان و گروه بندی حیوانات به سه دسته سالم، درای التهاب لثه و مبتلا به التهاب پریودنشیوم بر اساس میزان رسوب جرم دندانی، اندازه گیری عمق شیارلثه، میزان لق شدگی دندان و تعداد دندانهای افتاده و از بین رفته. تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و انجام آزمون آماری مربع کای برای سنجش ارتباط تمامی متغیرهای مستقل این تحقیق با وضعیت سلامتی لثه. نتایج: میزان فراوان التهاب پریودنشیوم و بیماری پریودنتال به ترتیب 24 درصد و 12 درصد بود. جنس و نحوه قرار گرفتن فکها با شدت بیماری پریودنتال ارتباط معنی دار نداشت. در نژادهای کوچکتر (التهاب لثه 32/8 درصد و بیماری پریودنتال 24/8 درصد) میزان وقوع بیماری با سگهای بزرگ دارای (التهاب لثه 19/2 درصد و بیماری پریودنتال 0/9 درصد) اختلاف معنی دار بود. همراه با افزایش سن احتمالاً استعداد ابتلا به بیماری افزایش پیدا می کند. به طوریکه در این مطالعه هیچیک از حیوانات بالای 5 سال دارای لثه سالم (التهاب لثه 47/6 درصد و بیماری پریودنتال 52/4 درصد) نبودند. در سگهایی که از جیره واجد استخوان استفاده می گردند 79/9 درصد دارای لثه سالم بودند. میزان رسوب جرم دندانی و افزایش عمق شیار لثه در چهارمین دندان پیش آسیا و اولین دندان آسیای فک بالا بیشتر بود و دندانهای پیش بیشتر در اثر پیشرفت بیماری دچار لق شدگی و از دست رفتن شده بودند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثبات نمود که اولاً بیماری پریودنتال یکی از بیماریهای شایع سگهای ارجاعی به درمانگاه دامهای کوچک (36 درصد) را تشکیل می دهد. با توجه به عوامل تأثیر گذارنده باید نسبت به رعایت اصول بهداشتی محوطه دهان و اضافه کردن استخوان به جیره سگهای نژاد کوچکتر همت گمارد. و لازم به ذکر است که رسنین بالاتر از 5 سال با توجه به افزایش استعداد ابتلا به بیماری اهمیت معاینات ناحیه دهان بیشتر خواهد شد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 1، 6-1.کلیدواژه ها
التهاب لثه، بیماری پریودنتال، دندان، سگمقالات مرتبط جدید
- بررسی اثر ضدباکتریایی دو محصول اسیدیفایر داخلی و خارجی بر روی برخی باکتریهای بیماریزای طیور
- تعیین غلظت عناصر معدنی پرنیاز و کم نیاز در مایع شکمبه ریز کپسوله شده با هیدروکلوئیدهای آلژینات سدیم و کیتوزان
- بررسی امکان کاربرد میکروگانیسم های پروبیوتیک در جیره غذایی به منظور افزایش راندمان تولید در کارگاه های تکثیر و پرورش ماهیان زینتی
- بررسی اثر ضدویروسی عصاره متانولی سرخارگل در کنترل ویروسVZV
- مسمومیت با ماینوکسیدیل در یک سگ
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.