ارزیابی پتانسیل واگرائی در خاک های رسی و بهسازی آنها با استفاده از آهک و سولفات آلومینیم
- سال انتشار: 1393
- محل انتشار: اولین کنفرانس ملی مکانیک خاک و مهندسی پی
- کد COI اختصاصی: SMFE01_023
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 933
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
عضو هیئت علمی و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی زنجان
چکیده
خاک های رسی واگرا از خاک های غیر اشباعی هستند که در هنگام اشباع شدن، تغییر حجم زیادی در آن ها به وجود می آید. این تغییر حجم می تواند ناشی از اعمال بار اضافی باشد و یا نباشد. شالوده ای که روی چنین خاک هایی احداث گردید در صورت اشباع درآمدن خاک به علت یک رطوبت غیر منتظره ممکن است تحت نشست زیاد و ناگهانی قرار گیرند. در این گونه از خاک ها، زمانی که رس در مجاورت جریان آب قرار می گیرد، ذرات به صورت معلق درآمده و سبب ایجاد فرسایش و حل شدگی خاک می گردند. با پیشرفت صنعت ساختمان و سدسازی مخصوصاً سدهای خاکی طی سال های 1960 تا 1970 مساله فرسایش خاکریزها بر اثر بارندگی و تخریب غیرقابل توجیه سدهای مخزنی کوچک از طریق ایجاد حفرات و پدیده رگاب مورد توجه قرار گرفت .در این تحقیق به بررسی پتانسیل واگرایی در خاک های رسی پرداخته شده و سپس از تثبیت کننده های آهک و سولفات آلومینیم بصورت مجزا برای اصلاح واگرایی خاک موجود در سد میرزاخانلو زنجان استفاده گردید، با تثبیت خاک به وسیله هر یک از افزودنی های مذکور، مقدار و زمان بهینه هرکدام برای اصلاح واگرایی تعیین شده،ویژگی های این افزودنی ها و هم چنین فرآیندهایی که در ترکیب آنها با خاک، منجر به اصلاح واگرایی میشود،مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.نتایج بدست آمده از آزمایش پین هول، کرامب وهیدرومتری مضاعف نشان میدهد که استفاده ازآهک برای تثبیت خاک واگرای رسی درمقایسه با سولفات آلومینیم اقتصادی تر و به صرفه تر میباشد.کلیدواژه ها
آزمایش هیدرومتری ،آهک ،سولفات آلومینیم ،اصلاح خاک واگرا،پتانسیل واگرائیمقالات مرتبط جدید
- آسیب شناسی بافت تاریخی نمونه موردی بافت تاریخی شهر مروست
- راهبردهای باززنده سازی بازارهای تاریخی با رویکرد معماری میان افزا
- بازشناسی تاریخی میدان و عمارت عالی قاپی بناب
- بررسی روند شکل گیری و کیفیت معماری - ساختاری یادمان مقبره الشعراء تبریز
- نقش نگاره ها در بافته ای تاریخی (نمونه موردی بررسی تپه قلایچی مانایی)
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.