مقایسه تطبیقی نوستالژی در اشعار سمیح القاسم و محمدعلی شمس الدین

این مقاله به مقایسه تطبیقی نوستالژی در اشعار دو شاعر بزرگ عرب، سمیح القاسم و محمدعلی شمس الدین، می پردازد. در ابتدا، به مروری بر مفهوم نوستالژی و اهمیت آن در شعر پرداخته شده و سپس پیشینه ی نوستالژی در ادبیات عرب مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش های بعدی، تحلیل های جداگانه از نوستالژی در اشعار سمیح القاسم و محمدعلی شمس الدین ارائه می شود. چهار جنبه اصلی نوستالژی در اشعار القاسم شامل دلتنگی های فردی، نوستالژی ملی گرایانه، آرمان شهرهای ذهنی و باستان گرایی (آرکائیسم) بررسی شده است. در مقابل، بررسی نوستالژی در اشعار شمس الدین به مضامینی چون غم غربت و جدایی، دلتنگی برای گذشته، عشق های کهن و استفاده از اسطوره و تاریخ پرداخته است. مقایسه تطبیقی اشعار دو شاعر نشان می دهد که القاسم با استفاده از نوستالژی ملی گرایانه و آرمان شهرهای ذهنی، دلتنگی ها و حسرت های خود را بیان کرده است. در حالی که شمس الدین با تاکید بر غم غربت و جدایی، دلتنگی برای گذشته و عشق های کهن، به بیان حسرت ها و تجربیات شخصی خود پرداخته است. هر دو شاعر از اسطوره ها و تاریخ به عنوان ابزارهایی برای بیان نوستالژی استفاده کرده اند. این تحلیل ها نشان می دهد که چگونه هر شاعر توانسته است از نوستالژی به عنوان وسیله ای برای بیان دلتنگی ها و حسرت های خود بهره برداری کند. روش پژوهش شامل جمع آوری و تحلیل اشعار برگزیده از هر دو شاعر بوده است. با استفاده از ابزارهای تحلیلی و تطبیقی، داده ها مورد بررسی و کدگذاری قرار گرفتند و نتایج حاصل در بخش های مختلف مقاله ارائه شده اند. این پژوهش توانسته است نمایانگر تنوع و غنای احساسات نوستالژیک در اشعار سمیح القاسم و محمدعلی شمس الدین باشد و در نهایت، نتایج حاصله ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، اشعار ، سمیح القاسم ، محمدعلی شمس الدین ، مقایسه تطبیقی