فقه مقاصدی و فقه نوازلی؛ چیستی و نقاط افتراق و اشتراک

گفتمان فقاهتی شیعه در خلال تاریخ رویکردها و روش هایی را پشت سر گذاشته است تا در عصر حاضر بر پایه تراث فقاهتی شیعه، تجارب ارزنده ای را در ساحت روش شناسی فقاهتی اختیار نموده است. از مهمترین مباحث روش شناختی فقه، تحلیل روش مقاصدمحوری فقه است که در میان فقهای عامه و برخی از فقهای شیعه -متناسب به اقتضائات بینشی فریقین- طرفدارانی دارد. از سوی دیگر با توجه به گستره منابع اصولی عامه نسبت به فقه امامیه، رویکرد فقهی فقهای عامه تفاوت هایی با فقه امامیه پیدا کرده است. یادداشت حاضر، ضمن بررسی ماهیت فقه مقاصدمحور -به عنوان یک روش فقاهتی- و فقه نوازلی -به عنوان یک رویکرد فقاهتی- با تکیه بر منابع کتابخانه ای به افتراقات و اشتراکات این دو عنوان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

فقه ، فقه مقاصدی ، مقاصد الشریعه ، فقه اهل سنت ، فقه نوازلی