بررسی تاثیر الگوی زبان طراحی بازشوها در ساختار فضای شهری جنوب ایران (شهر مورد مطالعه : شهر بوشهر)

سازگاری ارزشمند زمینه معماری و شهرسازی سنتی و قدیمی شهر بوشهر که همسازی با اقلیم و فرهنگ است ، که راهکارهای بدیعی را خلق نموده اند. الگوی بازشوها در ساختار شهری میراث ارزشمند در زمینه طراحی شهری متناسب و ماندگار در شهرهای حاشیه خلیج فارس قابل مشاهده است .شکل گیری بناها در منطقه جنوب ایران به ویژه شهر بوشهر نیمه درونگرا است بازشوها، که ارتباط بین فضای درون و برون بنا را ایجاد کرده است . این فضاهای نیمه باز با طراحی هوشمندانه سالهای طولانی طراحی شده اند. این الگو بازشوها که علاوه بر عملکرد معماری و شهرسازی شامل پنجره ها، درها، شناشیر، طارمه و پیش بام می شوند که متناسب با شرایط اقلیمی وفرهنگی شهر بوشهر با اقلیم گرو مرطوب ساخته شده است با شناخت شاخص و معیارهای این الگوها کمک شایانی در استفاده مجدد بازشوها در بناهای امروزی می شود و نقش تهویه هوا در مقابل گرمای طاقت فرسای جنوب ایران می کند همچنین عملکرد امنیت در فضای شهری ایجاد می کند. بازشوهای متعدد با مصالح بومی به کار رفته دربنا ها با عث هویتمندی معماری منطقه جنوب که بیشترین سازگاری با اقلیم دارد. هدف از پژوهش پیش رو بررسی این الگوها در مطلوبیت فضای شهری که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی مورد استفاده در معماری شهر بوشهر استاده شده است .نتایج به دست آمده از پژوهش نشان دهنده این است که الگوی طراحی بازشوها معیار مطلوبیت و هویت بخشی فضای شهر بوشهر می شود.

کلیدواژه ها:

الگو طراحی ، بازشوها ، شناشیر ، طارمه ، شهر بوشهر.