موضع نیایش و دعا در تفکر مولوی(با تکیه بر مثنوی)
- سال انتشار: 1401
- محل انتشار: یازدهمین کنفرانس بین المللی علوم انسانی، اجتماعی و سبک زندگی
- کد COI اختصاصی: HSLCONF11_041
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 170
نویسندگان
دانشیار گروه عرفان و تصوف دانشگاه سمنان
فارغ التحصیل ارشد ادیان و عرفان دانشگاه سمنان
دانشیار گروه آموزشی الهیات دانشگاه سمنان
چکیده
نیایش و دعا از بدیهی ترین مسائل در حوزه دین پژوهی میباشد و به عنوان رابطه بین انسان و امر مقدس، در بین مورخان، الهیات دانان و تاریخ شناسان بر ضرورت آن به کرات تاکید شده است. نیایش و دعا در آثار عرفای اسلامی نیز دارای جایگاه ویژه ای بوده و آن را پلی برای ارتباط عالم ناسوت و ملکوت میدانند. مولانا جلال الدین به عنوان یکی از شاعران عارف، این مبانی را در مثنوی به صورت مستقیم و غیر مستقیم مورد توجه قرار داده است. اندیشه مولانا متاثر از دین اسلام و عرفان اسلامی است و ایشان از سر جذبه و دل مشغولی عرفانی درباره دعا، و حالات آن سخن میگویند. مولوی مدعی است که نیایش و دعا از خود خداوند بر انسان افاضه میشود و داعی در حقیقت خود خداوند است. این مقاله که به شیوه توصیفی- تحلیلی از مثنوی شریف استخراج شده است دیدگاه مولانا را در باب مفهوم دعا و نیایش و جلوه های آن بیان میکند.کلیدواژه ها
مولانا، مثنوی، نیایش و دعا، اندیشه عرفانیمقالات مرتبط جدید
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.