بررسی تطبیقی مبانی معلوم بودن موضوع قرارداد در حقوق ایران و عراق

  • سال انتشار: 1400
  • محل انتشار: ششمین کنفرانس بین المللی پژوهشهای دینی و اسلامی، حقوق، علوم تربیتی و روانشناسی
  • کد COI اختصاصی: GHADIRCONF06_049
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 600
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

محمد آخرتی دهمیانی

دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران

هانیه قاسمی

دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

علی عباس پورنادی

دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران

چکیده

قراردادهای مالی یکی از مهمترین نوع قراردادها به شمار می روند. در قوانین مدون کشورهای مختلف برایصحت این قراردادها شروط و ضوابط متعددی بیان شده است. از جمله در حقوق ایران قصد طرفین و رضای آنها،اهلیت طرفین، موضوع معین و معلوم و مشروعیت جهت در صورت تصریح، شرط صحت این نوع قراردادها دانستهشده است. در حقوق عراق نیز وجود قصد و تراضی، اهلیت، وجود موضوع معلوم و معین و سبب مشروع از شرائطصحت عقد شمرده شده است. برای اثبات لزوم معلوم بودن موضوع قرارداد می توان به مبانی حقوقی همچون؛ نظمعمومی بوده و مخالف با حکم صریح قانون استناد کرد. بر این اساس نمی توان قائل به صحت چنین عقدی شد و درصورتی که موضوع قرارداد نامعلوم باشد، قرارداد به دلیل فقدان یکی از شرائط اساسی، باطل تلقی شده و برای هیچیک از طرفین مالکیت ایجاد نخواهد شد و لازم است عوضی را که بر اساس عقد باطل دریافت کرده به صاحب اولیهآن مسترد نماید.

کلیدواژه ها

معلوم، موضوع، قراداد، حقوق ایران، حقوق عراق

مقالات مرتبط جدید

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.