بازشناسی جایگاه سنت و هویت در معماری معاصرایران

نفوذ اندیشه های تکثرگرای غربی و تولید پارادایم هایی متفاوت با فرهنگ سنتی جامعه، سبب ایجاد دگرگونی های بسیاری در حوزه معماری گردید، سنت درایران علیرغم ورود و هجوم اندیشه ی تجدد، همواره در متن و حاشیه زندگی مردم حضوری اساسی داشته است. این حضور به واسطه باورها، ارزش های عمیق اندیشه ایرانی، قابلیت ها و استعداد آنها می باشد که در پذیرش و استحاله اندیشه های بیگانه اگرچه با کندی ولی استادانه عمل نموده است. سنت چند هزارساله ایرانی مملو از تلخی ها و شیرینی های فراوان بوده که تا حدود اوایل دوره قاجار هر دو وجه آسمانی و زمینی خود را حفظ کرده بود، از آن پس درجدالی آشکار با افکار تازه، نوعی اغتشاش و آشفتگی بر آن مستولی گشته بوده. با گذشت زمان، معماری ایرانی اقدام به بازیابی خویش، مرور تاریخ، خلاقیت و حضور در مجامع بین المللی برای مطرح نمودن انرژی نهفته و تایید و تثبیت آنها درمراکز فرهنگی نمود، درنتیجه توجه به ارزش های سنتی مجددا رونق گرفت. سنت و هویت در دراین مقاله ابتدا به ارزیابی و گونه شناسی نظریات پیرامون هویت پرداخته می شود و سپس به مرور مفاهیمی همچون هویت و عناصر و اجزا ء و ویژگی های لازم برای پایداری ،دگرگونی و ناپایداری آن پرداخته می شود.در پایان ضمن بررسی مصداقی وضعیت معاصر ایران و به بیان ریشه های بحران زایی و راهکارهای بحران زدایی از فرهنگ و معماری معاصر ایران پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

سنت ، هویت ، معماری ، هنر ، معماری معاصر