همسازگاری سازه و معماری رمزینه تجلی ماندگاری بناهای تاریخی

فضای معماری، نوعی فضایی کیفی و مبین عینیت خصوصیات فضای وجودی انسان می باشد. ضمنا مولفه سازه در معماری مولفه ای از فضا به مفهوم عامل ترکیب و انسجام بخشی به عناصر ساختمانی مقاوم به منظور تحقق باربری است. این مهم با تجلی مولفه های اصلی معماری و تامین الزامات مقاوم سازی و با رعایت ضوابط اصولی هندسه حاصل می شود. در نگرشی جامع به علم طراحی فضا و سازه؛ بقیه ی اجزاء به صورت درهم پیوسته و مرتبط با کل طرح، اهمیت می یابند. اما در دوره مدرنیزم با بوجود آمدن فناوری های جدید و تولید مصالح ساختمانی نوین، پیچیدگی هایی در طراحی معماری و تامین اجزای سازه در ساختمان به وجود آمد که ساخت اینگونه معماری را در ساختمان های امروزین با مشکل روبه رو ساخته است. در این پژوهش ضمن بررسی مفاهیم کلیدی در طراحی کالبدی از جنبه های سازه ای و معماری و ضرورت تامین همسازگاری میان این دوبه معنی چگونگی رابطه ی میان دو عامل سازه و معماری در چند بناهای تاریخی به کمک روش تحقیق اسنادی و مطالعات کتابخانه ای بررسی و تحلیل شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که وجود همسازگاری بین سازه و معماری شرط موفقیت و ماندگاری یک ساختمان است. لذا معماران و مهندسان سازه باید به این نکته بیش از پیش توجه نمایند. لذا همکاری بین طراحان و دیگر مهندسین برای تحقق تمامیت کل معماری به شکل همسازگار بایستی انجام شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد، باید مبتنی بر تبادل نظر تعامل گرایانه از ابتدا تا انتهای مراحل طراحی همسازگاری مولفههای سازه و معماری بهعنوان رمز پایداری بناهای ماندگار معماری محسوب گردد

کلیدواژه ها:

همسازگاری ، سازه و معماری ، بناهای تاریخی ، رمزینه پایداری