نتایج استکبار و رابطه آن با تعصب با تاکید برخطبه قاصعه امام علی (ع)

تعصب و لجاجت در انسان سنگین ترین خسارتی را که به بار می آورد، محرومیت از هدایت است. این حرمان به نوبه ی خود موجب عدم آ گاهی آدمی نسبت به آموزه های بلند وحی و وظایف شرعی او و درنتیجه عدم اتباع از شریعت الهی و در نهایت عدم وصول به قرب و لقاء خدای متعال می شود. این امر تا حدی مهم است که مرحوم علامه ی طباطبایی در پاسخ به این سوال که اگر قرآن کتاب هدایت برای متقین است، پس چه فایده ای برای دیگران دارد می فرماید در آیاتی که این معنا را القا می کنند، منظور حداقل تقواست که عبارت از روحیه ی پذیرفتن حق و نداشتن تعصب و لجاجت است. این تحقیق با تکیه بر روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده ازآیات قرآن و تاکید بر مفاد خطبه ی قاصعه ی امیرالمومنین در صدد پاسخ به این سوال اساسی است که تعصب و لجاجت در انسان چگونه شکل می گیرد و از کجا ناشی می شود و چگونه می توان تعصب و منشا آن را از بین برد نویسندگان این مقاله دریافته اند که تعصب از نگاه قرآن و روایات، ریشه در اموری دارد که مهم ترین آن استکبار و خود بزرگ بینی در درون آدمی است که این امر خود ریشه در جهل و نادانی دارد. با استفاده از معارف وحیانی راه مبارزه با تعصب و استکبار درون، توجه به قدرت خداوند و عجز و ناتوانی انسان در قبال اوست و این که آدمی حد خود را بشناسد و همواره به آن توجه کند و متذکر باشد.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، استکبار ، تعصب ، خطبه ی قاصعه ، امام علی (ع)