بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین در مرحله رشد بلدرچین های ژاپنی

 تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و آنزیم پروتئاز بر عملکرد، خصوصیات لاشه و قابلیت هضم پروتئین با استفاده از 450 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی یک روزه در یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با سه سطح پروتئین خام (18، 20 و 22 درصد) و سه سطح آنزیم پروتئاز (صفر، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) در قالب طرح کاملا تصادفی با نه تیمار، پنج تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن یک تا 35 روزگیبررسی شد.  در دوره سنی یک تا 21 روزگی، بیشترین اضافه وزن و مصرف خوراک در جیره های حاوی 22 درصد پروتئین خام مشاهده شد (0/05> P).  پرندگانی که از سطح 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم استفاده کرده بودند، افزایش وزن و مصرف خوراک بیشتری را نسبت به گروهی که از جیره فاقد آنزیم تغذیه شدند داشتند و بهترین ضریب تبدیل در سطح 400 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم مشاهده شد (0/05> P). در دوره 22 تا 35 روزگی، سطوح مختلف پروتئین و آنزیم تاثیری بر عملکرد بلدرچین ها نداشتند. بازده لاشه بلدرچین های تغذیه شده با سطوح 20 و 22 درصد پروتئین خامبهتر از پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 18 درصد پروتئین بود (0/05> P) و افزودن آنزیم  وزن نسبی لاشه، ران و سینه را بهبود داد(0/05> P). قابلیت هضم پروتئین خام در بازه زمانی13 تا 15 روزگی با افزایش سطح پروتئین خام، کاهش و باافزودن 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز، افزایش یافت (0/05> P). براساس نتایج حاصل، سطح مناسب پروتئین خام جیره بلدرچین های ژاپنی جهت دستیابی به عملکرد بهینه برای دوره یک تا 21 روزگی 22 درصد و برای 22 تا 35 روزگی، 18 درصد می باشد. همچنین استفاده از سطح 200 میلی گرم بر کیلوگرم آنزیم پروتئاز برای دوره یک تا 21 روزگی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

آنزیم پروتئاز ، بلدرچین ژاپنی ، خصوصیات لاشه ، سطح پروتئین ، عملکرد ، قابلیت هضم