مطالبه خسارت معنوی و عدم النفع از سوی بیمار در صورت اخذ برایت پزشک

از جهت منطقی، پزشکی که بابت حادثه ی اولیه مسیولیتی ندارد یا مسیولیت محدودی دارد، بابتتبعات این حادثه (زیان های تبعی) نیز نباید مسیولیتی داشته باشد. البته مشروط بر آنکه شرایط اعتبار آنرعایت شده باشد و تقصیر عمدی یا سنگین نیز رخ نداده باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسیو تبیین مبانی خسارت معنوی از منظر فقه و حقوق بود؛ تا بتواند گام موثری در جهت رعایت حقوقبیمار و مطالبه ی خسارات ناشی از قصور پزشکی بردارد. روش بررسی پژوهش حاضر، روش کتابخانهای و از نوع نظری (توصیفی-تحلیلی) است. با مطالعه تعداد زیادی از کتب فقهی و برخی از کتابه ایپزشکی همسو با بحث، این یافته به دست آمد که مطالبه خسارت معنوی و عدم النفع از موارد اختلافیدر حقوق ایران می باشد که با توجه به نظریات مطرح شده، در پاره ای از موارد قابل مطالبه است.نتایج حاصل شده نشان داد بیمار می تواند در نتیجه ی تقصیر و اشتباه پزشک خسارات های زیر رامطالبه کند: هزینه های پزشکی و دارویی و عدم النفعی که ناشی از کم شدن یا سلب قدرت کار کردناست و جز زیان های مادی به حساب می آیند و زیان هایی که در واقع زیان معنوی هستند؛ مثل دردکشیدن یا رنج روحی ناشی از معلولیت یا تغییر شکل اعضا یا محرومیت از پاره ای از لذات معمولیزندگی مثل صدمه به توانایی جنسی یا صدمه به حواس خمسه؛ مثل حس بویایی و غیره که در واقعلطمه و آسیب به کیفیت زندگی است.

کلیدواژه ها:

برایت ، خسارت معنوی ، عدم النفع ، مطالبه خسارت