اثر کودهای بیولوژیک نیتروژن و فسفر دار بر عملکرد و اجزاء عملکرد گیاه ذرت رقم سینگل کراس 500 (.Zea mays L)

به منظور بررسی اثر کودهای بیولوژیکی نیتروژن و فسفردار و همچنین کاهش مصرف کودهای شیمیایی و جلوگیری از اثرمخرب زیست محیطی آنها، آزمایشی روی برخی صفات مورفولوژیک، بیوشیمیایی، عملکرد و اجزاء عملکرد ذرت رقم سینگل کراس 500در سال 1398 در مزرعه ای تحقیقاتی در دشت گیو از توابع شهرستان خوسف استان خراسان جنوبی با مختصات جغرافیایی 30: ˚32شمالی و 16: ˚59 شرقی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کودهای بیولوژیک نیتروکسین، سوپرنیتروپلاس، فسفات بارور 2 و Mc1 با مقادیر صفر (شاهد)، 25، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار بود.که در مراحل رشدی 4-6 برگی، همزمان با شروع رشد سریع ساقه و مرحله شیری شدن دانه های ذرت، همراه آب آبیاری و بر اساس تیمارهای آزمایشی استفاده شدند. صفات طول بوته، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکردبیولوژیک و شاخص برداشت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که تیمارهای کودی بیولوژیک بر تمامی صفات فوق اثرمعنی دار داشتند به طوریکه بیشترین تعداد دانه در روی ردیف، عملکرد دانه و شاخص برداشت تحت کاربرد کود بیولوژیک نیتروکسینو بیشترین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک، تحت کاربرد فسفات بارور 2 بدست آمد. در بررسی اثرات سطوح مختلفکودهای بیولوژیک نیز مشاهده شد که بیشترین مقادیر در تمامی صفات فوق تحت کاربرد تیمار 100 کیلوگرم در هکتار حاصل شد وصفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت با کاربرد 75 کیلوگرم از کودهای بیولوژیک بیشترین مقادیر را داشتند. میزانپروتئین دانه تحت تاثیر هیچکدام از تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی نتایج نشان داد که کاربرد مقادیر 75 و 100 کیلوگرم در هکتار ازکودهای فسفات بارور 2 و نیتروکسین در مراحل مختلف رشدی گیاه ذرت می تواند منجر به افزایش عملکرد ذرت دانه ای در شرایطمزرعه ای شود.

کلیدواژه ها:

ذرت ، کودهای بیولوژیک ، فسفات بارور 2 ، نیتروکسین ، Mc1