بررسی کارایی فرآیند فوتوالکتروپراکسون(UV-EPP) در تجزیه سورفاکتانت آنیونی سدیم دودسیل بنزن سولفانات(SDBS) از محیط های آبی

سابقه و هدف: حضور آلاینده های مقاوم به تجزیه بیولوژیک مانند SDBS در محیط های آبی باعث شده است که طی سالیان اخیر از روشهای اکسیداسیون پیشرفته (AOPs) در راستای تجزیه و معدنی سازی این ترکیبات استفاده شود. هدف از این مطالعه، بررسی کارایی فرآیند فوتوالکتروپراکسون در تجزیه SDBS از محیط های آبی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه یک محفظه واکنش نیمه منقطع الکتروازناسیون به حجم مفید 1 لیتر مجهز به 4 الکترود نانوگرافن تیتانیوم با ابعاد 20 2 سانتی متر با ضخامت 2 میلی متر و با فاصله 2 سانتی متر از هم و منبع برق مستقیم مورد بهره-برداری قرار گرفت. جریان خروجی از ازن ژنراتور در حین فرایند بصورت مداوم وارد محفظه واکنش شد. تاثیر پارامتر های؛ pH، جریان الکتریکی مستقیم، غلظت گاز ازن و غلظت اولیه SDBSمورد بررسی قرار گرفت. همچنین پرتوی ماورای بنفش با توان پرتوتاپی 6 وات و طول موج 254 نانومتر بصورت ثابت در حین واکنش به نمونه ها تابیده شد. تعیین میزان غلظت SDBS و COD قبل و بعد انجام فرایند بر اساس روش ذکر شده در کتاب استاندارد متد اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد، pH محیط، غلظت گاز ازن، جریان الکتریکی و غلظت اولیه آلاینده بر حذف SDBS تاثیرگذار است، کارایی فرایند در شرایط بهینه که برابر 3= PH، جریان الکتریکی برابر 0/1 آمپر)؛ غلظت گاز ازن برابر 0/2 میلی گرم در لیتر در دقیقه، غلظت اولیه SDBS برابر 100 میلی گرم در لیتر در مدت زمان 65 دقیقه بالاترین مقدار بود و توانست 91 درصد SDBS را حذف نماید. کارایی فرایند در حذف COD نیز در مدت زمان بهینه ی واکنش 55 درصد و در مدت زمان 180 دقیقه 95 درصد از COD اولیه کاهش یافت. نتیجه گیری: تولید رادیکال های قوی اکسید کننده مانند رادیکال هیدروکسیل و اکسیداسیون مستقیم توسط مولکول ازن و اشعه ماورابنفش در فرایند فوتوالکتروپراکسون می تواند کارایی حذف آلاینده های آلی سخت تجزیه شونده را افزایش دهد. لذا استفاده از این فرآیند نوین می تواند مورد توجه بهره برداران تصفیه خانه های فاضلاب های صنعتی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فرایندالکتروپراکسون ، اشعه ماورابنفش ، مولکول ازن ، سورفاکتانت SDBS ، محیط های آبی