مقایسه تاثیر استرس مزمن غیر قابل پیش بینی بر تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت پانکراس، میزان کورتیکوسترون و انسولین بافتی و سرمی در موش های صحرایی جوان و پیر
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 927
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AMSMED19_177
تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: در دنیای امروز انسان ها به علل مختلف از قبیل عوامل زیست شناختی، محیطی و ژنتیکی در طول زندگی خود در معرض استرس های مزمن قرار میگیرند که این استرس ها می توانند عامل تغییرات بافتی واختلالات فیزیولوژی گردند. مطالعات متعددی نشان دادند که که استرس می تواند بر جنبه های مختلف هومیوستاز تاثیر بگذارد واختلالاتی درعملکرد پانکراس و آدرنال ایجاد کند. مطالعه حاضر به مقایسه تاثیر استرس مزمن بر تغییرات میزان کورتیکواسترون وانسولین در پلاسما و بافت پانکراس و همچنین تغییرات هیستوپاتولوژیک در موش های صحرایی پیر و جوان می باشد. مواد و روش ها: آزمایش بر روی موش های صحرایی نژاد ویستار که به 4 گروه 6 تایی (جوان کنترل و آزمون،پیر کنترل و آزمون ) تقسیم شدند و در دو گروه آزمون موش های پیر و جوان، در معرض استرس مزمن غثر قابل پیش بینی قرار گرفتند. بعد از 8 هفته میزان انسولین و کورتیکوسترون سرم به روش الایزا و انسولین بافت پانکراس و تغییرات بافت شناسی آن به ترتیب به روش IHC و رنگ آمیزی H&E اندازه گیری شد و داده ها با آنالیز آماری آنوای دوطرفه و تست تکمیلی بن فرونی موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت (p<0/05) معنادار تلقی گردید. یافته ها: کورتیکوسترون در گروه های پیر با استرس افزایش یافت ولی در جوانان کاهش نشان داد. انسولین هم در گروه های آزمون پیر و هم جوان در سرم افزایش و در بافت کاهش داشت. نتایج بافت شناسی پانکراس در هر دو گروه آزمون نسبت به کنترل کاهش تعداد سلول های اندوکرین و اگزوکرین و همچنین کاهش گسترش جزایر لانگرهانس را نشان داد و در گروه های آزمون پیر جزایر از هم فاصله نیز گرفته بودند. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که با استرس مزمن کورتیکوسترون به منظور جبران استرس در موش های پیر به منظور سازگاری با محیط افزایش یافته ولی در موش های جوان موضوع به این سادگی قابل توجیه نبوده چون با قرار گرفتن در معرض استرس مزمن، کورتیکوسترون سرم کاهش پیدا کرده که نشان دهنده تاثیر عوامل دیگری علاوه بر استرس در ترشح این هورمون می باشد. میزان انسولین سرم جهت استفاده بهینه از گلوکز افزایش داشته ولی میزان بافتی این هورمون کاهش داشته که نشان دهنده تخلیه بافت جهت تامین انسولین سرمی مورد نیاز می باشد. تغییرات بافتی در مطالعه بافت شناسی نیز کاملا با فعالیت بیشتر جزایر لانگرهانس به منظور تولید انسولین مورد نیاز بدن تطابق دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کیانوش غلامی
کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ارتش، دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تهران، ایران.
بهشته ابوحمزه
گروه علوم تشریح دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش.
پروین زارعیان
گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش.
ایرج میرزایی
گروه فیزیولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارتش.