تعیین روش بهینه در محاسبه دبی اوج با مدل SCS در حوضه های فاقد آمار بر پایه GIS (مطالعه موردی: رودخانه سلطان آباد شیراز)

در این تحقیق با استفاده از سه رویکرد محاسباتی Lumped، Weighted و Pixel روش شماره منحنی SCS و ترکیب آنها با چهار رویکرد اندازهگیری بارش با استفاده از داده های ایستگاه باران سنجی خانزنیان و باران ماهواره بارشسنج TRMM در حالات تک واقعه و دو واقعه با دامنه زمانی ژانویه 1998 تا دسامبر ) 2014 دی 1376 تا دی ( 1393 به مدت 17 سال برای 39 واقعه سیل با توجه به تطبیق داده های ایستگاه های هیدرومتری و باران سنجی، 12 سناریو در حوضه آبریز رودخانه سلطان آباد با مساحت 168 کیلومتر مربع مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که داده های باران TRMM به ترتیب با مقدار میانگین NRMSE، R_ و CRM معادل با 346/03، 0/19 و 0/63 در برابر بارانسنج از دقت بسیار کمتری برخوردار است. در همه روشهای استفاده شده، دو مرحله ای کردن وقایع بارندگی دقت داده های پیشبینی شده را افزایش داد به طوری که معدل NRMSE داده های محاسبه شده با اطلاعات باران سنج را از 99/85 درصد به 61/10 درصد کاهش داد و 38/81 درصد بهبود بخشید. در رژیم رطوبتی (III) با افزایش بارندگی بدلیل اشباع شدن خاک، نگهداشت از 19/21 میلی متر به مقدار 6/89 میلی متر کاهش یافت. به عبارت دیگر CN از 92/97 به 97/36 افزایش می یابد. بنابراین CN حتی در یک شرایط رطوبتی نیز ثابت نبوده و با تغییر باران در محدوده همان شرایط رطوبتی نیز متغیر است. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که رویکرد Lumped و سناریو دو مرحله ای کردن وقایع بارندگی در داده های باران سنجی مناسبترین پیشبینی رواناب را با کمترین محاسبات داشته است.

کلیدواژه ها:

حوضه آبریز ، حوضه های فاقد ایستگاه هیدرومتری ، ماهواره بارش سنج TRMM ، رواناب و روش شماره منحنی