بررسی وضعیت سلامت روان زنان شاغل در بیمارستانهای دولتی مشهد

مقدمه:زنان یکی از گروه های حساس بهداشتی بوده که نسبت به مردان در خطر بالاتری برای اکثر اختلالات روانی هستند.سلامت روانی زنان بر سلامت اعضای خانواده تاثیر می گذارد. در این پژوهش به بررسی سلامت فیزیکی و روانی زنان شاغل در بیمارستانهای دولتی مشهد در سال 96-97 پرداخته شد.روش کار:این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی بود که بر روی 1531 زن شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر مشهد انجام شد.ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی((GHQ-28 بود. نقطه برش در مقیاس کلی برای تشخیص افراد بیمار 23 و بالاتر و برای تشخیص افراد بیمار در هر یک از مقیاس فرعی 14 منظور شد.داده های با آزمون های آماری تی - فیشر و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها:%38/5 زنان از سلامت روانی مطلوبی برخوردار نبودند.شیوع اختلال روانی در گروه سنی 30تا 39 سال%32/6 و متاهلین %75 بیشتر از دیگر گروه ها بود.بین سن و زیر مقیاس علایم جسمانی((P=0/025،سن و افسردگی((P<0/01رابطه معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری:به طور کلی سلامت روانی زنان مناسب نبود.لذا سیاستگذاران باید با ارتقای توان علمی وعملی نیروهای متخصص و نظارت مستمر بر عملکرد مراکز بهداشتی و مشاوره ای جهت پیشگیری و درمان اختلال های روانی گام موثری در ارتقای سلامت عمومی زنان و به تبع آن جامعه بردارند.