بررسی نقش اعتماد و اعتمادسازی در رضایت کارکنان از کار اجتماعی در سازمان

اعتماد یک عامل حیاتی و ضروری برای موفقیت ھای فردی، سازمانی و اجتماعی است و به مثابه منبع اصلی تولید قدرت نرم و موثر در ضریب نفوذ قدرت سخت ارزیابی می شود. اعتماد باعث افزایش نظم، ثبات و قابلیت پیش بینی شده و سازوکاری است که موجب حفظ یکپارچگی و وحدت روابط اجتماعی در سازمان ھا می شود. سازمان ھایی که در میان کارکنان آنھا اعتماد وجود دارد، نسبت به سازمان ھایی که دارای یک چنین خصیصه ای نیستند، به موفقیت بالاتری دست پیدا می کنند. با افول اعتماد عمومی، مشارکت عموم مردم در فرآیندھای سیاسی و اجتماعی کاھش خواھد یافت. اگر عامه مردم به نھادھای دولتی و افراد منتخب و منصوب دولتی اعتماد نداشته باشند، در اجرای تصمیمات دشوار، خصوصا مواردی که مستلزم ایثار و فداکاری است کاری نخواھند کرد. کاھش اعتماد شھروندان به سازمان ھا و نھادھای دولتی از بحران ھای جھان امروز است. یکی از اساسی ترین چالش ھای فراروی مدیریت دولتی چگونگی حفظ و ارتقای اعتماد عمومی نسبت به سازمان ھای دولتی است. تحقیق حاضر با ھدف نقش اعتماد و اعتمادسازی در رضایت کارکنان از کار اجتماعی در سازمان با روش توصیفی -تحلیلی انجام شده است. اعتماد درون و بین سازمان ھا به طور مستقیم با فرصت ھای ایجاد روابط و شبکه ھای جدیدی مرتبط است که برای انجام اقدامات سازمان لازم و ضروری ھستند. نتایج پژوھش ھا نشان می ھد که صداقت، شایستگی، رک و راست بودن، ثبات و وفاداری به ترتیب بیشترین تاثیر را در میزان اعتماد را دارند.

کلیدواژه ها:

اعتماد ، رضایت کارکنان ، کار اجتماعی ، سازمان