بررسی اصول و جایگاه بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان در ایران و تاثیر آن بر کاهش گاز های گلخانه ای

بحران های زیست محیطی که در چند دهه ی آخر قرن بیستم نمایان گردید، ادامه ی زندگی موجودات زنده در کره ی زمین را با تهدیدهای جدی مواجه ساخت. بررسی ها و تحقیقات جهانی مشخص نمود که استفاده ی بدون حد و مرز از سوخت های فسیلی و به تبع آن انتشار گازهای گلخانه ای، مهمترین عامل بحران های زیست محیطی بوده اند. ساختمان ها به عنوان پرتعدادترین عناصر تشکیل دهنده ی مراکز زیست شهری و روستایی در جهان از عوامل تولید کننده ی گاز کربن هستند و گفته می شود که بخش قابل توجه ای از آلودگی های زیستی را تولید و منتشر می نمایند. مصرف انرژی در ساختمان های کشورمان و به خصوص ساختمان های مسکونی بسیار زیاد و در مواردی چندین برابر میانگین جهانی است. ارائه ی ارزان انرژی های فسیلی برای سالیان متمادی، فرهنگ غلط استفاده ی اسراف آمیز از انرژی را در کشور نهادینه نموده به گونه ای که حتی پس از اجرای هدفمندی یارانه ها، تغییر محسوس و چشمگیری در میزان مصرف انرژی در ساختمان ها حاصل نشده است. به طوری که کشور ایران رتبه ی دوم دنیا را در تولید دی اکسید کربن در بخش مسکونی دارد، مسکن بزرگترین تولید کننده ی گازهای گلخانه ای شناخته شد. لازم است اشاره کنم که بعضی از صاحب نظرات گفتند بزرگترین عامل تولید کننده ی دی اکسید کربن نیروگاه ها هستند. باید عرض کنم که برق همان نیروگاه ها است که در ساختمان ها مصرف می شود و وقتی تلف می شود، به این بر می گردد که بزرگترین تولید کننده ی گاز دی اکسید کربن همان ساختمان ها می باشد. در این مقاله سعی نموده ایم با بهره گیری از دیدگاه های صاحب نظران این حوزه به ارائه ی موانع موجود و پیشنهادهایی برای کاهش عوارض ناشی از این معضل بزرگ دسترسی پیدا کنیم.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، معماری پایدار ، تغییرات اقلیمی ، ساختمان ، گازهای گلخانه ای