مطالعه ساختار و تاثیرپذیری ترکیب آسپارژین در حلال با استفاده از روشهای مکانیک کوانتوم

عصاره ریزوم شیرین بیان دارای مقادیری گلوکز، ساکارز، آسپارژین، موادآلبومیدی،رزین و اسانس است. آسپاراژین موجود در شیرین بیان نوعیاسید آمینه غیرضروری است که برای حفظ تعادل در دستگاه اعصاب مرکزیضروری می باشد. هدف از این مقاله بررسی پارامترهای ساختاری، گافانرژی، HOMO-LUMO ، الکترون دوستی ، پتانسیل شیمیایی ، طول پیوند،سختی ، نرمی ، قطبش پذیری و ممان دوقطبی ترکیب آسپارژین در فازگازی و نیز درحلال های استونیتریل ، DMSO و آب می باشد. محاسبات بااستفاده از نظریه تابعی دانسیته با روش B3LYP و با مجموعه پایه 6- 311G+(d,p) انجام شده اند. مطابق محاسبات انجام شده ،گاف انرژیترکیب آسپارژین در فاز گازی بیشتر از این مقدار در حضور حلال می باشد.حضور حلال در آسپارژین باعث کاهش سختی شیمیایی شد که این کاهشدرمورد حلال آب نسبت به حلال های دیگر بیشتر است. نرمی این ترکیب درفاز گازی کمترین مقدار است و با حضور حلال ها افزایش پیدا میکند کهبیشترین افزایش در حلال آب مشاهده شد.الکترون دوستی ترکیب در حضورحلال های آب و DMSO و استونیتریل بیشتر از الکترون دوستی ترکیبآسپارژین درفاز گازی است . همچنین بررسی پارامتر پتانسیل شیمیایینشان می دهد که واکنش پذیری بیشتر ترکیب در حضور حلال آب به علتکمتر بودن پتانسیل شیمیایی آن می باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه تابعی دانسیته ، ترکیب آسپارژین ، اثرات حلال ، گاف انرژی ، سختی ، نرمی ، پتانسیل شیمیایی ، الکترون دوستی