سطوح زمان در روایت حماسی، با تکیه بر حماسه مذهبی فلورانس رومی

ویژگی مهم حماسه این است که بعد از گذشت زمان به رویدادی برمی گردد و در آن دلاوران را شناسایی می کند و رفتارشان را در برخورد با مسائل برجسته می سازد. حماسه مذهبی عرفانی فلورانس رومی ،Florence de Rome ، در دل روایت نبردهای شوالی های قرون وسطایی، به مسائل تقوی و پرهیزگاری می پردازد و قدرت معنوی شفابخشی، اتصال به عالم ماوراء و رسیدن به آرامش بعد از رنج را در شخصیت قهرمان داستان ترسیم می نماید. بررسی ساختار زمان و نمود سطوح مختلف آن در این گونه از روایت های حماسی، هدف این تحقیق است. در این راستا به پرسش در زمان بودگی حماسه در دو سطح بوطیقایی و مردم شناختی پرداخته شده است. تعامل با زمان و صورت های وجودی آن از خلال روایت، و در انطباق با شخصیت های حماسه، و نیز در انعکاس در فضا مکان، تبیین می گردد: زمان با بکارگیری ترفندهایی، اساطیری و نمادین می شود، چرخه هایش معنی دار، و برش هایش در انطباق با چهره ی شخصیت ها و نیز صحنه های داستان، رنگ خاصی بخود می پذیر بطوری که دیرندگی خود را بر روی آنها تداعی می کند. از طرفی جغرافیای ادبی این حماسه با وسعت بی نظیر و بعد جاودانگیاش بستری برای آفرینش اسطوره فلورانس با برخی ویژگی های الهی فراهم آورده است.

کلیدواژه ها:

حماسه مذهبی ، رنگ ، ، فلورانس رومی ، فضا زمان