جستاری در شیوه ها و شگردهای طنزآفرینی میرزاده عشقی

طنز، علاوه بر این که آیینه ی رو و فکر طنز پرداز است، بازتاب شرایط سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی زمانه است. به بیان ساده تر، طنز شیوه ای از بیان است که در آن زشتی ها و پلیدی های فردی و اجتماعی، با لحنی توام با نیشخند و تمسخر بازگو می شود. میرزادهی عشقی از شاعران طنزپرداز دورهی مشروطه است که این جنبه از کار وی تاکنون تحت تاثیر جنبه های دیگر شعر او ناشناخته مانده است. شاعران دوره ی مشروطهو از جمله ی میرزاده ی عشقی از این نوع ادبی در راه رسیدن به اهداف انقلابی خود بهره جسته اند. میرزاده ی عشقی از جمله ی شاعران برجسته ی دوره ی مشروطه می باشد که از طنز و طنزپردازی در اشعار و آثار خود استفاده کرده است. در این پژوهش که با هدف شناخت هر چه بهتر شیوه ها و شگردهای طنزآفرینی میرزاده ی عشقی انجام شده، به شیوه ی توصیفی تحلیلی تلاش گردید تا به بررسی شیوه ها و شگردهای طنز آفرینیدر اشعار و آثار این شاعر دوره ی مشروطه پرداخته شود. دستاورد این پژوهش بیانگر این نکته است که شیوه ها و شگردهای طنز در اشعار و آثار میرزادهی عشقی از تنوع، گستردگی و حسن تاثیر چشمگیری برخوردار بوده و عاملی اساسی در شهرت و ماندگاری این شاعر دوره ی مشروطه و اشعار طنزآمیز او برشمرده می شود.

کلیدواژه ها:

میرزاده عشقی ، کلیات عشقی ، شیوه و شگرد ، طنز ، شعر مشروطه