تسامح و تعامل منش اخلاقی و بشر دوستانه جهت جلوگیری از آسیب های اجتماعی در اندیشه مولانا

قوت روحیه ی تسامح و رواداری - با پس ذهنی های فلسفی و تئوری سالم - بیشتر به واگذاری میدان کاری و فرصت تکاپو به اندیشه های مخالف و مغایر علاقه مند است ، و انسان را به سوی اصلاحات و نقش آفرینی خوب رهنمون می نماید ؛ مولانا صریح تر و پیگیر تر از دیگر نویسندگان و شاعران هم دوره ی خود به مقوله ی کرامت نسانی وتسامح و تعامل و همزیستی مسالمت آمیز توام با منش اخلاقی جهت جلوگیری از آسیب های اجتماعی پرداخته است. و این کرامت را نیز جزو رستگاری انسان ها می داند که هدیه ی پروردگار متعال به بندگانش می باشد؛ که در مبانی و مبادی اسلام جهت جلوگیری از هرج و مرج و خودخواهی ها به عنوان یک نظام اجتماعی رهیافتی برای رهایی از دام آشفتگی ها و بنران تلقی می کند در این مقاله نگارنده کوشیده است تسامح و تعامل را که از دیدگاه شاعر تاثیر شگرفی بر مباحث بشر دوستانه جهت جلوگیری از خصومت ها دارد را، بر پایه ی دو محور بیان کند؛ محور نخ ست این که: تعادل گرایی رمز تسامح و تعامل اندیشی مولوی می باشد و در محور دوم به ارتباط کرامت انسانی با تبلور اندیشه ی تسامح و تعامل می پردازد.

کلیدواژه ها:

اخلاق بشر دوستانه ، کرامت انسانی ، تعامل ، تسامح ، مولانا