ارزیابی شواهد تاریخی و باستان شناختی نظام آبرسانی دوره ساسانی

ایران فرهنگی سرزمینی است که همواره در طول تاریخ با فراوانی منابع آب در برخی نقاط و کمبود آب در بسیاری از مناطق مواجه بوده است؛ آبرسانی، آبگیرسازی و آبیاری در دو منطقه خوزستان و بینالنهرین که سرزمین پرآبی هستند همچون سایر نقاط ایران از آنچنان اهمیتی برخوردار بوده که پادشاهان ساسانی به کمک مشاوران کارآزموده خود به تدوین نظام آبیاری پرداخته، و بر اجرای دقیق آن در این منطقه به جدیت نظارت میکردند روش به کاررفته در این پژوهش به منظور دستیابی به نتایج مطلوب، استفاده از منابع تاریخی دست اول، علاوه بر آن بهره گیری از پژوهشهای باستان شناختی صورت گرفته میباشد؛ نتایج تحقیق حاکی از آن است که زیربنایی وابسته به نیروی آب در آبرسانی به شهرها مهم بوده بدین معنی که رشد جمعیت با فراوانی محصولات کشاورزی و تولیدی و فعالیتهای تجاری که بر عهده مردم قرار داشت همگام بود و از منظر اقتصادی کمک شایانی به حکومت میکرده است.

کلیدواژه ها:

ساسانی ، آبیاری ، خوزستان ، بین النهرین ، باستانشناختی.