رابطه بین فرسودگی شغلی با سلامت روانی معلمان تربیت بدنی استان همدان

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی با سلامت روانی دبیران تربیت بدنی استان همدان بود . روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود که به روش میدانی به اجرا درآمده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 620 نفر دبیران تربیت بدنی با سنوات خدمتی بالای 10 سال استان همدان بود که 228 نفر از آنان به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی شغلی (مسلش) و سلامت عمومی GHQ گلدبرگ استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی ،از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون ساده و چندگانه و آزمون T برای گروه های مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج نشان داد: بین فرسودگی شغلی و سلامت روانی دبیران تربیت بدنی رابطه معکوس معنی داری وجود دارد . بطوری که با افزایش فرسودگی شغلی دبیران تربیت بدنی سلامت روانی آنها کاهش می یابد . سلامت روانی دبیران تربیت بدنی مرد بیشتر از دبیران تربیت بدنی زن می باشد. همچنین فرسودگی شغلی توان تبیین و پیش بینی سلامت روانی را دارا می باشد . بنابراین می توان گفت فرسودگی شغلی با سلامت روانی رابطه معنیداری داشته و فرسودگی شغلی می تواندمنجر به کاهش سلامت روانی در دبیران تربیت بدنی استان همدان گردد

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، سلامت روانی ، معلمان تربیت بدنی