تاملی در ریشه های نماد در هنراسلامی

پیوستگی و هماهنگی بین معنا و صورت معماری، که در آثار معماری سنتی ایرانی بروز داشته است؛ درمعماری امروز ایران به ندرت دیده می شود. این امر، به آرامی زمینه ساز فراموشی و ناآشنایی انسان امروز بامعانی و مفاهیم متجلی در معماری می شود. به نظر میرسد یکی از دلایل فاصله گرفتن معماری امروز ازمعانی معماری گذشته، مواجه شدن آن با مسائل روز وضرورت پاسخ به نیازهای متنوع امروز است. بنابراینتکرار یا بازنمایی عینی معماری گذشته، احتمالا در تامین ارزش ها و ضرورت های زندگی امروز، با کاستی هاییمواجه خواهدشد. حال آنکه، به نظر می رسد که نیازاست راه حلی یافته شود که درعین بازنمایی ارزش ها ومعانی جلوه گر در معماری گذشته این سرزمین، پاسخگوی مسائل و ضرورت های زندگی امروز، نیز باشد.ممکن است بتوان باشناخت عناصر نمادین و نشانه های به کاررفته در معماری گذشته ایران و سازگارساختنآن با زیباشناسی انسانامروز، به عناصری دستیافت که قادر باشند ارتباط میان هویت معماری امروز و گذشتهرا تداوم ببخشند. در تفسیرتاریخ معماری اسلامی رویکرد نمادشناسانه از رویکردها در خصوص فرهنگاسلامی است این هنر،گاه با خلق صورت های جدید و گاه با بهره گیری از تصاویر و فرم های هنری گذشته و بانگرش و معنا بخشی مجدد به آنها به پیریزی فرهنگی بس غنی و شکوفا در تمدن اسلامی پرداخت. حال اینسوال مطرح میشودکه چرا نیاز به استفاده از زبانی نمادگونه در هنراسلامی دیده می شود

کلیدواژه ها:

نماد ، رمز ، هنراسلامی ، زبان رمزی