تاثیر افزودن نانوذرات توپر و توخالی سیلیکا بر رفتار حرارتی اسفنج های منعطف نانوکامپوزیتی بر پایه پلی یورتان

امروزه کاربرد اسفنج پلی یورتان به عنوان عایق حرارتی در صنعت ساختمان زیاد دیده می شود لذا در این پژوهش به بررسی تاثیر اندازه و نوع ساختار نانوذرات سیلیکا بر خاصیت حرارتی نمونه های اسفنج منعطف پلی یورتان و همچنین به بررسی رفتار سینتیکی آن ها پرداخته شد. بدین منظور نانوذرات سیلیکا با دو ساختار مختلف توپر و تو خالی و میانگین اندازه ذرات 40nm و 150nm تهیه گشتند و به عنوان فاز تقویت کننده در زمینه اسفنج منعطف پلی یورتان با درصد وزنی مشابه 0/3 پخش گردیدند و نمونه های نانوکامپوزیتی ساخته شدند. در ادامه به مقایسه و بررسی رفتار این دو گروه از نانو کامپوزیت ها با یکدیگر و نمونه خالص پرداخته شد. آزمون های انجام شده شامل ارزیابی سینتیکی است که رفتار نمونه ها را در حین رشد اسنفج و تغییرات زمانی ای که به واسطه حضور فاز تقویت کننده در زمینه رخ می دهد را نشان می دهد. آزمون FTIR و آزمون های حرارتی DMA، TGA نیز انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که پارامترهای سینتیکی مربوط به نمونه پلی یورتان SiO2/ نسبت به دو نمونه دیگر بیشتر است که دلیل آن را می توان به بیشتر بودن انرژی سطحی نانوذرات SiO2 و افزایش چسبندگی نانوذرات به زمینه ربط داد. همچنین با توجه به آزمون های حرارتی می توان دریافت که نمونه های کامپوزیتی دارای محدوده دمای تخریب بالاتر و وسیع تر هستند. نانوکامپوزیت pu-0.3 SiO2، محدوده دمایی تخریب بیشتری از خود نشان داده است.

کلیدواژه ها:

پلی یورتان ، خواص حرارتی ، کامپوزیت ، سیلیکا ، کره های توخالی