اثر نوروپروتکتیو پالماتین بر اختلالات شناختی و مرگ سلولی نورونهای هیپوکامپ در مدل سمیت عصبی در موش های صحرایی نر

متامفتامین یک محرک قدرتمند سیستم عصبی مرکزی است. سوءمصرف متامفتامین میتواند باعث اختالل در عملکردهای شناختی و آسیب به سیستم عصبی گردد. بررسی ها و شواهد بسیاری مبنی بر اثرات ضدالتهابی، ضد آپوپتوزی و آنتی اکسیدانی پالماتین در انواع بیماری های عصبی وجود دارد. از این رو این مطالعه در جهت کمک به اثبات عملکرد محافظت نورونی پالماتین دربرابر فعالیت نوروتوکسیک متامفتامین انجام گرفته است.28 موش صحرایی نر نژاد ویستار، به چهار گروه تقسیم شدند. سمیت عصبی بوسیله تزریق متامفتامین با دوز 40 میلیگرم/ کیلوگرم در چهار نوبت با فاصله زمانی دوساعت هر بار به مقدار 10 میلی گرم/کیلوگرم، ایجاد شد سپس در گروه های تیمار تزریق پالماتین با دوز 50 و 100 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن درون صفاقی انجام گرفت؛ به این صورت که نوبت های تزریق 30 دقیقه، 24 ساعت و 48 ساعت پس از آخرین تزریق متامفتامین انجام شدند. جهت بررسی حافظه فضایی تست ماز آبی موریس انجام گرفت سپس مغز ها جهت رنگ آمیزی نیسل خارج گردیدند.داده های رفتاری نشان داد که در گروه های تیمار شده با پالماتین میزان یادگیری نسبت به گروه متامفتامین افزایش یافته و در آزمون پروب درصد حضور حیوانات در ربع دایره هدف در گروه های تیمار شده بطور معناداری از گروه متامفتامین بیشتر بود که نشان دهنده بهبود عملکرد حافظه می باشد .)P> 0/05( بعلاوه در گروه متامفتامین افزایش مرگ سلولی نکروز در ناحیه CA1 هیپوکامپ مشاهده گردید که تیمار با پالماتین کاهش معناداری در میزان سلول های نکروتیک نشان داد .P> 0/05براساس یافته ها پالماتین با کاهش مرگ سلولی در برابر سمیت عصبی ناشی از متامفتامین باعث بهبود عملکرد حافظه و یادگیری در رت ها گردد.

کلیدواژه ها:

متامفتامین ، پالماتین ، نکروز ، حافظه و یادگیری