درمان های سنتی تا مدرن عفونت های ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس تیپ 1
محل انتشار: هفتمین کنگره ملی زیست شناسی و علوم طبیعی ایران
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,455
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BSCONF07_089
تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399
چکیده مقاله:
هرپس سیمپلکس تیپ1 یا HSV-1، ویروسی از خانواده هرپس ویریده است که دارای کپسید20 وجهی و ژنوم متشکل از DNA دو رشته ای خطی می باشد. از جمله خصوصیات مهم این ویروس توانایی آن در ایجاد عفونت های پایدار به صورت مزمن و نهفته می باشد. اشکال بالینی مختلفی توسط هرپس سیمپلکس تیپ 1 ایجاد می شود که مهمترین آنها عبارتند از: ژنژیو استوماتیت، کراتوکونژنکتیویت، فارنگوتونزیلیت حاد، تبخال، آنسفالییت و مننژیت؛ از متداول ترین داروها برای درمان تیپ1 این ویروس می توان به آسیکلوویر و ویدارابین اشاره کرد که هردو از آنالوگ های نوکلئوزیدی بشمار می روند؛ این دسته از داروها به علت اثر بخشی مناسب در درمان های سیستماتیک و موضعی ویروسی در حال حاضر متداول هستند. همچنین استفاده از داروهای گیاهی در بعضی نقاط دنیا برای درمان عفونت های موضعی رواج بسیار دارد که از آن جمله می توان به گیاهانی مانند سرخارگل، مورد، آویشن، برگ جعفری و برگ زیتون اشاره کرد؛ البته داروهای شیمیایی با منشا گیاهی مانند میرتوپلکس نیز سالهاست که مورد استفاده قرار گرفته و موثر واقع شده اند.از طرفی ذرات و مولکول های نانومقیاس که بر اساس ساختار و اندازه آنها خاصیت بیولوژیکی متمایز دارند، با داروهای سنتی با مولکول های کوچک متفاوت هستند. مکانیسم های ضد میکروبی نانوذرات نقره شامل تشکیل رادیکال های آزاد به غشاهای باکتریایی، تعامل با DNA، و چسبندگی به سطح سلول است که باعث تغییر خواص غشایی و آسیب آنزیم ها می شود. در این بررسی ، ما به کاربرد نانوذرات نقره در مهار ویروس تبخال سیمپلکس پرداخته ایم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی نورس
دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
هدا دشتی پور
دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سهامه محبی
استادیار،گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم پایه، موسسه آموزش عالی آل طه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :