اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و مقاومت انسولینی در مردان دیابتی نوع 2

زمینه و هدف:دیابت نوع دو، نوعی اختلال متابولیکی مزمنی است که به دلیل مقاومت به انسولین بوجود می آید و موجب کاهش ترشح انسولین از سلولهای بتای پانکراس می گردد. آیزیرین از طریق بهبود گلوکز مصرفی برای درمان چاقی و دیابت نوع 2 و مقاومت به انسولین مورد توجه قرار گرفته است. هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و مقاومت انسولینی در مردان دیابتی نوع 2 بود.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، 24 مرد مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت هدفمند انتخاب شده و سپس به طور تصادفی در دو گروه کنترل (زندگی روزمره) و تجربی (تمرینات هوازی) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و هر جلسه در حدود یک ساعت تمرینات هوازی با شدت 55 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه را انجام دادند. قبل و پس از مداخله تمرین از کلیه آزمودنی ها در شرایط 10 ساعت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .(p> 0/05)یافته ها: به دنبال هشت هفته تمرینات هوازی سطوح سرمی آیریزین افزایش معنادار (p=0/01) و شاخص مقاومت انسولینی کاهش معنادار (p=0/002) یافت. این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل نیز معنادار بود .(p> 0/05)نتیجه گیری: هشت هفته تمرینات هوازی با شدت متوسط می تواند منجر به بهبود وضعیت مقاومت انسولینی و افزایش در سطوح سرمی آیریزین مردان مبتلا به دیابت نوع 2 گردد.

کلیدواژه ها:

دیابت ، آیریزین ، تمرین هوازی ، مقاومت به انسولین