اثربخشی آموزش هوش معنوی بر رضایت شغلی کارکنان آموزش وپرورش

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش هوش معنوی بر رضایت شغلی کارکنان آموزش و پرورش بود. روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان آموزش و پرورش شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل می دادند که از میان آنها ۳۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند و به پرسشنامه ی رضایت شغلی فیلد و روث (۱۹۵۱) پاسخ دادند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، ۸ جلسه برنامه ی آموزش هوش معنوی براساس الگوی کینگ ( کینگ، ۲۰۰۸؛ به نقل از عبداالله زاده و همکاران، (۱۳۸۸ را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که فرضیه ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش هوش معنوی بر رضایت شغلی کارکنان آموزش وپرورش، مورد تائید قرارگرفته است و کارکنان گروه آزمایش نسبت به کارکنان گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری، رضایت شغلی بیشتری داشتند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش هوش معنوی موجب افزایش رضایت شغلی کارکنان شود.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، رضایت شغلی ، کارکنان.