فریدون اکبری شلدره - استادیار زبان و ادبیات فارسی و عضو هییت علمی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی
علی رضا چنگیزی - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

خط و دستور خط، یکی از عوامل همبستگی ذهنی و زبانی پیکره ی اجتماعی و فرهنگی هر جامعهبه شمار می آید. نگه داری و گسترش آن، پایه ها و مبناهای علمی و آموزشی مناسب را می طلبدبه همین سبب، اتفاق نظر در کاربست این بنیان ها ضروری است.پیوسته و جدانویسی برخی از تکواژها مانند: بی، به، ها، تر، و ... از مقوله هایی است که می باید در آموزش به آن توجه ویژه ای شود.املا یا درست نویسی شکل نوشتاری کلمات، بر هنجارهای خط و عادت های بصری، سامانه یذهنی زبان آموز، استوار است. گاهی تفاوت های رسم الخطی و سلیقه های نوشتاری، سبب دشواریاملا و نارسایی در یادگیری می شود.این مقاله به بررسی پیشینه ی حرف به، ب در نوشتار و چگونگی تدریس آن در محیط های آموزشی پرداخته است.

املا، روش آموزش، روش پیش سازمان دهنده، روش دریافت مفهوم، دستور خط، تکواژ به، ب ، مقوله ی التزام و انتخاب