ارغوان کمالی ثابتی - استادیار، گروه کودکان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
فهیمه دانشیار - دانشجوی تخصص دندانپزشکی کودکان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
حمید یزدانفر - دندانپزشک عمومی، همدان، ایران
آرتین کمالی ثابتی - متخصص پزشکی قانونی، همدان، ایران

سابقه و هدف: باتوجه به نتایج متفاوت تست های تخمین سن دندانی در جمعیتهای مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی،مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش Demirjian و Nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185 رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخشهای کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندانه ای سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش Demirjian از A تا H و در روش Nolla از 0 تا 10 طبقه بندی شدند. نتایج: میانگین سن افراد 2/8±9/6 سال بود. به طور میانگین در هر دو جنس روش Nolla نسبت به سن تقویمی کم برآوردی و روش Demirjian بیشبرآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش P=0/982Nolla پسر P=0/985 دختر و در روش Demirjian؛ P=0/987 پسر، P=0/988 دختر بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش Nolla در پسرها بین 0/02- تا 0/77 و در دخترها بین 0/1- تا 0/7 و برای روش Demirjian در پسرها بین 0/02 تا 0/76 و در دخترها بین 0/05 تا 0/9 بود. نتیجه گیری: روش Demirjian همواره با بیش برآوردی و روش Nolla با کمبرآوردی از سن تقویمی همراهاند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به طور کل میانگین تفاضل ها، در روش Nolla نسبت به روش Demirjian کمتر بوده، و روش Nolla برآورد صحیح تری از سن تقویمی داشته است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش Nolla بر روش Demirjian نتیجه می شود.

تعیین سن دندانی، تقویمی، روش ها، دندانپزشکی کودکان