مقایسه میزان انطباق سن دندانی براساس روش های Demirjian و Nolla با سن تقویمی در کودکان 5 تا 16 ساله شهرستان همدان

سابقه و هدف: باتوجه به نتایج متفاوت تست های تخمین سن دندانی در جمعیتهای مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی،مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش Demirjian و Nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است. مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185 رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخشهای کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندانه ای سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش Demirjian از A تا H و در روش Nolla از 0 تا 10 طبقه بندی شدند. نتایج: میانگین سن افراد 2/8±9/6 سال بود. به طور میانگین در هر دو جنس روش Nolla نسبت به سن تقویمی کم برآوردی و روش Demirjian بیشبرآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش P=0/982Nolla پسر P=0/985 دختر و در روش Demirjian؛ P=0/987 پسر، P=0/988 دختر بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش Nolla در پسرها بین 0/02- تا 0/77 و در دخترها بین 0/1- تا 0/7 و برای روش Demirjian در پسرها بین 0/02 تا 0/76 و در دخترها بین 0/05 تا 0/9 بود. نتیجه گیری: روش Demirjian همواره با بیش برآوردی و روش Nolla با کمبرآوردی از سن تقویمی همراهاند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به طور کل میانگین تفاضل ها، در روش Nolla نسبت به روش Demirjian کمتر بوده، و روش Nolla برآورد صحیح تری از سن تقویمی داشته است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش Nolla بر روش Demirjian نتیجه می شود.